NIEUWJAARSTRADITIES IN DE DIVERSE DELEN VAN OOST GEORGIË / EUROPA
Deze informatie heb ik verkregen van Natalie , die werkzaam is bij een Georgische reisorganisatie
Er was een tijd dat tradities in ere werden gehouden (en soms nog steeds) voor de lokale bevolking van KARTLI en KAKHETI, maar zo ook in vele andere delen van Oost Georgië, om bijvoorbeeld vers bronwater in de tuinen te gieten op Nieuwjaarsavond.
Wanneer de klok twaalf uur slaat, het hoofd van de familie of een daarvoor uitgenodigde - EERSTE VOETER (dat is dan iemand die het eerste de beste wensen uitbrengt op het Nieuwe Jaar) treed in het huis binnen en houdt in de ene hand een schaal met daarop vitaal voedsel: twee vers gebakken broden, een stuk kaas, een stuk vlees, wijn, Gozinaki ( gecaramelde noten), fruit ( beiden droog en vers), Churchkela (gemaakt van fruitsappen en noten) en granen en ook een levende haan. De Eerste Voeter gooit maïs en gerstgranen over de drempel om rijkdom en vermogen aan te moedigen en uit de woorden van het gebed: Mag mijn VOET gebruiker in een jaar van vrede, liefde en weldadigheid, mag de goede God je schenken een leven aan overvloed aan nieuw geboren baby’s, brood en wijn, weiden en wijnaanplant, schapenkuddes, kudden met koeien, welkome gasten en toegewijde vrienden. Gelukkig Nieuwjaar!
Het mannelijke hoofd van een gezin in IMERATIE ( dit is een streek in Georgië) geeft gevolg aan de traditie om 3 x rond zijn huis in - en tegen de klok richting in te lopen en smeekt GOD voor gezondheid, rijkdom en welzijn voor zijn nageslacht , voor het verschijnen van de Eerste Voeter en andere welkome gasten. De traditie houdt in: een zwaar beladen presenteerblad met daarop een varkenskop, gegrild varkensvlees, gekookte kip, Khachapuri (kaas taart), bonen knoedels, brood en zoete koekjes en ten einde wordt dit alles geserveerd voor een knetterend groot vuur. Vroeg in de morgen op Nieuwjaarsdag, schuurt het oudste lid van iedere familie een smeulende houten stok tegen een blok steen, die een regen van vonken in alle richtingen afgeeft en fluistert een gebed. Ik wens een overvloedige aanvoer van goud, brood, wijn,zout, koeien en kippen die niet te tellen zijn, zoals deze duizenden vonken.
De naam van Nieuwjaar in GURIA ( dit is een streek in Georgië) is KALANDOBA.
Tegen het einde van December wordt er in elke familie varkens geslacht en hartige koekjes gebakken, kaas en eieren koekjes, kaastaarten, cakes , pittige worstjes en SATSIVI (een Turkse dis) , maar zeker niet als laatste, de versiering van de CHICHILAKI (een Georgische Nieuwjaars boom). Het mannelijk hoofd van een Guria familie, begint eerst met de gebeden, staand voor zijn MARANI (wijnkelder) en schuur en vervolgens heft hij het glas rode wijn, brengt een toast uit op de vrede in zijn huis en zijn land. Op Nieuwjaarsavond ALILO CAROLIERS (een groep van barmhartigen, gaan dan van deur tot deur om zoetigheden, verse- en gedroogde fruit en zilveren munten bij de dorpelingen op te halen. SADGINO ( de toast) was het meest wijd verspreide populaire lied dat passend was bij de plechtigheid en het feest van deze avond.
Nieuwjaar is inderdaad een speciale gelegenheid in SAMEGRELO ( dit is een streek in Georgië) Chichilaki garnituur wordt gemaakt door gekrulde gedecoreerde noten , voorzien van speeltjes en wol en wordt gepresenteerd in de sfeer van deze feestdag. Een grote kom met fruit, stukken gekookte pompoen, PELAMUSHI (gekookte druivensap met noten) en kaastaart worden onder de Kerstboom gelegd met daarnaast een kan wijn en een glas gevuld tot aan de rand. Zulk een perfecte feestelijke dis waren essentiële attributen voor Nieuwjaarsfeesten gedurende een hele week. Een plaatselijke naam voor de Eerste Voeter is MECHUCHKHE of MEKUCHKHUN,
Nieuwjaarsmaaltijden in RACHIA ( dit is een streek in Georgië) zijn inclusief bonentaarten, wijnen, ham, honing, walnoten, fruitkoekjes, gedroogd fruit en appels,etc. Elke familie kiest een Eerste Voeter voor een 3 jarige termijn.
De Eerste Voeter komt met een grote hoeveelheid ham, gegrilde kip, een vat wijn, een munt in een appel gestoken, CHICHILAKI en een stel kaarsen. Gebeden wordt voor de familie van de gastheer gebeden, zoals voor zijn schuur en graanschuur en hij eindigt met de woorden Sint George zal u zegenen. Mogen BARAKONI en NIKORTSMINDA kerken, uw met zijn vele zegeningen schenken. Vrede en comfort zullen bij jullie zijn! Deze ceremonie zal overgaan in een feest inclusief tamboerijn en accordeon spelers, die muziek maken ten behoeve van komische dansen genoemd OGHRO CHOGHRD ( hobbelige weg).
Nieuwjaars festiviteiten in LECHKHUMI ( dit is een streek in Georgië) draait om een ritueel feest dat behoeft de medewerking van het mannelijk hoofd van de familie, die in zijn handen heeft een presenteerblad heeft met daarop verschillende zaken, die afwacht totdat de klok van de kerktoren 12 uur slaat. Het blad bevat een heup van een varken, bonentaarten met daaromheen aangestoken kaarsen, een glas wijn, appels, peren, druiven en enige soorten van gedroogd fruit.. Na middernacht, kuieren grootvader met zijn jongste kleinkind naar de wijngaard, een kan met wijn in de hand, bidden voor een voorspoedige wijnoogst maar ook voor een voorspoedige andere oogsten. Daarna gaan ze huiswaarts en zeggen een gebed voor hun familie.Veronderstelt wordt dat de grootvader de Eerste Voeter zal zijn of was
Gedurende enkele dagen voor Nieuwjaar SVANETIE ( dit is een streek in Georgië) families maken er een top prioriteit van om de huizen van top tot teen schoon te maken om hun bezoek goed te kunnen ontvangen. Een varken is voor deze gelegenheid van Nieuwjaar , vet gemest, en zal worden geslacht. Broden worden versierd met kruisen en zoete gebakken koekjes. De Eerste Voeter moet heel de nacht buiten staan, tot het moment is gekomen, dat het hele huis schoon is en er zo schoon uit ziet als een nieuw geldstuk, om de familie te kunnen ontvangen. Het hoofd van de familie begint met voorbereidingen van de vroege ochtend tot aan de late avond, als eerste de dieren voederen, dan de kaarsen aansteken en gebeden zeggen voor zijn familie.
Nieuwjaar in SAMACHAMBLO ( dit is een streek in Georgië) wordt gevierd met luxe gerechten, kaas - en aardappeltaart, gekookt boter, GOZINAKI, BAZHE
( walnotensaus ) , gekookte kip, tafelzuur en wijn. Van het kind wordt verwacht, dat hij de schoonste hart en handen heeft en hij wordt genomineerd om op te treden als de Eerste Voeter. Hij of zij komt binnen met een kom gevuld met zoetigheden en aardappelen knoedels. De ceremonie wordt vervolgd door middel van het uitnodigen van de rondom hun huis wonende buren en een dansshow.
KHEVI en MTIULETI ( dit is een streek in Georgië) heeft een voorgeschreven traditie dat op Nieuwjaarsmorgen, dat de oudste persoon andere ouderen naar de Sint George kerk begeleidt, met bij zich een vlag Wanneer de klokken worden geluid, feliciteren de ouderen elkaar op het Nieuwe jaar. God dankend voor de vrede en de voorspoed van hun dorp. Dan gaan ze in een ordelijke rij voedsel uitdelen aan mensen die daarvoor klaarstaan. De leider van deze ouderen groep wordt nu gevolgd door een processiegroep van gelovigen en gaan naar de kerk van de Sint George.
Vee wordt geslacht en iedereen gaat dansen, feesten, eten, drinken en improviseren
Zo zijn er nog meer Nieuwjaarsgebruiken waaronder die van Tush, Pshavs en Khevsurs, Saingilo, Samtskhe - Javakheti en Adjara.
.
Georgië waar toeristen gezien worden als een gave van God.
U bent uitgenodigd.
Met vriendelijke groet
Fred Vorstenbosch 02.08.2009
woensdag 23 december 2009
Heli skien in Gudauri Georgie
Wintersport en heli skiën in Georgië / Caucasus = Sneeuwzeker!
Met een vliegtuig, vertrekkend vanuit Nederland of Duitsland, is het slechts enkele uurtjes vliegen en dan land je in Tbilisi, de gezellige hoofdstad van Georgië..Nederlanders hebben geen visum nodig, gewoon een geldig paspoort.
Mijn Georgische reisorganisatie bracht me met een 4 wheel drive langs de hoofdstad reed om vervolgens me te trakteren op een geweldige rit richting het grootste skigebied van de Caucasus in Gudauri. Er zijn nog andere wintersport gebieden. Ik behoefde geen skimaterialen mee te nemen, deze zijn eenvoudig te huren.
Er zijn hele grote hotels, met veel entertainment, er zijn ook gezellige kleine hotels en knusse pensions. Bijna allemaal zijn ze gelegen of aan de skipistes of er zeer vlakbij.Ik ging naar hotel Truso, sneeuw voor de deur, de liften nabij op loopafstand.
Er lag behoorlijk wat sneeuw. Dat kan niet anders. De Georgische bergen zijn de hoogste van Europa en zijn tot 5642 meter hoog. Er kan geskied worden tot circa 4200 meter hoog. Een helikopter brengt je tot grote hoogte waar je lekker afdaalt in de poedersneeuw.
Niet alleen de wintersport in zijn vele facetten is geweldig. De Georgiërs zijn heel aardige mensen, zijn heel gastvrij en willen graag weten waar je vandaan komt. Gemakkelijk ontstaan er contacten met hen. Alles gaat wat relaxer. Voordat je het weet zit je met ze aan tafel voor een hapje en drankje. De Georgische Yaya (een soort van plaatselijke sterke drank) wordt ruim geschonken.
Het apres ski is ontspannen en gezellig , ligt er aan wie je treft en of je open staat voor andere culturen en mensen.
Men kan vanaf ½ november tot zeker einde april wintersporten in Georgië. Zelf was ik er voor het laatst ½ mei 2008 en ik kon in mijn poloshirt nog lekker in de sneeuw vertoeven.
Kortom: het leven in Georgië is voor ons niet duur, de sneeuw is geweldig en de mensen vriendelijk.
Met een vliegtuig, vertrekkend vanuit Nederland of Duitsland, is het slechts enkele uurtjes vliegen en dan land je in Tbilisi, de gezellige hoofdstad van Georgië..Nederlanders hebben geen visum nodig, gewoon een geldig paspoort.
Mijn Georgische reisorganisatie bracht me met een 4 wheel drive langs de hoofdstad reed om vervolgens me te trakteren op een geweldige rit richting het grootste skigebied van de Caucasus in Gudauri. Er zijn nog andere wintersport gebieden. Ik behoefde geen skimaterialen mee te nemen, deze zijn eenvoudig te huren.
Er zijn hele grote hotels, met veel entertainment, er zijn ook gezellige kleine hotels en knusse pensions. Bijna allemaal zijn ze gelegen of aan de skipistes of er zeer vlakbij.Ik ging naar hotel Truso, sneeuw voor de deur, de liften nabij op loopafstand.
Er lag behoorlijk wat sneeuw. Dat kan niet anders. De Georgische bergen zijn de hoogste van Europa en zijn tot 5642 meter hoog. Er kan geskied worden tot circa 4200 meter hoog. Een helikopter brengt je tot grote hoogte waar je lekker afdaalt in de poedersneeuw.
Niet alleen de wintersport in zijn vele facetten is geweldig. De Georgiërs zijn heel aardige mensen, zijn heel gastvrij en willen graag weten waar je vandaan komt. Gemakkelijk ontstaan er contacten met hen. Alles gaat wat relaxer. Voordat je het weet zit je met ze aan tafel voor een hapje en drankje. De Georgische Yaya (een soort van plaatselijke sterke drank) wordt ruim geschonken.
Het apres ski is ontspannen en gezellig , ligt er aan wie je treft en of je open staat voor andere culturen en mensen.
Men kan vanaf ½ november tot zeker einde april wintersporten in Georgië. Zelf was ik er voor het laatst ½ mei 2008 en ik kon in mijn poloshirt nog lekker in de sneeuw vertoeven.
Kortom: het leven in Georgië is voor ons niet duur, de sneeuw is geweldig en de mensen vriendelijk.
Georgie, wintersport en welkom in Gudauri
Wintersport en Welkom in Gudauri - Georgië/ Europa!
Georgiërs zien toeristen als een geschenk van God!
Dus U bent alvast uitgenodigd!
Ik was op zoek naar nieuwe - maar sneeuwzekere wintersport mogelijkheden, en daarvoor was ik in Georgië, gelegen aan de Grote Caucasus bergen, de hoogste van Europa ( 5642 meter hoog).
Dat betekend dus SNEEUWGARANTIE en dus, niet maar hopen dat gedurende jouw vakantie er wel sneeuw op de bergen ligt. Het ligt er echt. Je hoeft er alleen maar heen te vliegen. Dit artikel is door mij geschreven na mijn bezoek in mei 2008 aan Georgië om in Georgië de toeristen industrie te adviseren.
Ik ben inmiddels 6 x in Georgië geweest om de toeristen industrie te adviseren.
Om maar extra informatie te geven over dit schitterende land, wist U dat:
1 Georgië vertelt, dat van oudsher Europa in Georgië is begonnen.
2 Dat in Georgië de oudste sporen te vinden zijn van de eerste Europese beschaving.
3 Dat de eerste Christenen in Europa zich eerst in Georgië vestigden.
4 Dat Georgië de hoogste bergen van Europa heeft, ja zelfs hoger dan in Zwitserland en dat ze boven de 5642 meter hoog zijn.
5 Dat de hoofdstad van Georgië, Tbilisi, gelegen is op de kruising tussen Azië en Europa.
6 Dat U heel Europa in een klein land zoals Georgië is, hier kunt vinden.
7 Dat in Georgië de eerste wijn ooit werd geproduceerd.
8 Dat Georgië geschikt is voor zowel zomer en wintervakanties en het hele jaar door.
9 Dat U in Georgië kunt ontdekken, beleven, genieten en nog veel meer met hun zeer gastvrije bevolking en dat de toerist gezien wordt als een geschenk van God.
10 Voor meer informatie over Georgië via het Verkeersbureau van Georgie m.b.t. de winter als voor zomer vakantie mogelijkheden (die ook heel mooie is): ziet www.georgia.travel
Mijn beknopt reisverslag.
Vanaf Amsterdam vlieg ik met Georgian Airlines rechtstreeks in circa 4,5 uur naar Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. Op mijn voorlaatste reis, ongeveer 2 jaar gelden, vertelde de toen verantwoordelijke persoon van het Georgische Verkeersbureau mij, dat wanneer ik een volgende maal zou komen, dat de oude luchthaven gebouwen ( vertrek / aankomst) niet meer zullen gebruikt worden en dat er dan geheel nieuwe luchthaven gebouwen m.b.t. aankomst en vertrek, er zullen zijn.
Ik dacht: dat is bluf, dat is stoere mannentaal, dat kan niet. In amper 2 jaar een nieuwe infrastructuur rond de nationale luchthaven bouwen, een nieuw treinstation bouwen met daarin een reuze supermarkt, een geheel nieuwe aankomst - en vertrekhal bouwen? Dat kan, dacht ik, alleen in sprookjes. Maar sprookjes bestaan waarschijnlijk wel in Georgië.
Na de landing op de nu nog oude landingsbaan, taxiede de Boeing langzaam naar de nieuwe aankomsthal. Alhoewel deze aankomst - en vertrekhal meer dan een half jaar of meer in gebruik was, rook het nog naar nieuw.
In het verleden kostte het heel wat tijd om door de douane heen te komen, nu was het, waarschijnlijk door de positieve inzet en de moderne apparatuur van de douane, een fluitje van een cent.
Voordat je het in de gaten had, kwam je koffer al op de lopende band aan. Wat mij al direct opviel in Georgië, dus ook op de luchthaven, was dat alle teksten op de informatie - en reclameborden niet alleen in de Georgische taal waren geschreven, maar ook in het Engels.
Iets over de Georgiër. Ze zijn trots om Georgiër te zijn en dat mag ook wel. Wat er allemaal in de afgelopen 2 jaren is gebouwd, verbouwd, nog in de planning staat te doen, daar kan, nee je moet daar wel trots op worden en / of zijn.
In de hoofdstad en in andere plaatsen, maar zeker ook in de wintersportgebieden, bijvoorbeeld wordt er keihard gewerkt aan de infrastructuur en aan de woningen. De wegen zijn stukken beter geworden. Er zijn vele investeerders naar Georgië gekomen en die zijn onder meer bezig om zeer luxe wooneenheden tot sociale woningbouw snel en goed te realiseren. De regering doet zijn enorme best om het een en ander zo goed mogelijk planmatig te realiseren. Wanneer ik het vergelijkt met mijn eerste bezoek aan Georgië, zo’n circa 5 tot 6 jaren geleden, waar in de straten van kuil tot kuil moest gelaveerd worden, om toch nog goed en zonder breekwerk door de plaatsen te komen en nu dit vergelijkt met wat het nu al is geworden; Prachtige wegen, meerdere 5 sterren hotels in Tblisi, ook moderne winkels waar alles te koop is, gezellige restaurants waar je al likkebaardend - en gezellig van je diner geniet. En men is pas begonnen, er staat veel meer in de planning te doen. Niet overhaasten, gewerkt wordt met planning.
De regering heeft er voor gekozen, dat toerisme inkomstenbron nummer 1 moet gaan worden en men is er, via een welgekozen stappenplan, er keihard mee bezig dit te gaan realiseren. Naar de meest belangrijkste toeristengebieden zijn bijvoorbeeld de wegen aangepakt, de vele kuilen zijn er niet meer. Wat er wel zijn, en dat zult u waarschijnlijk ook wel te zien zijn, kudden met koeien en schapen op de weg, cultuur, natuur, geschiedenis, de zijderoute, etc. Veel te ontdekken en veel te beleven.
Dorpen worden opgevrolijkt en opgeknapt. Toch blijft cultuur, mythen en natuur voor hen zeer belangrijk. Er is zelf een schilderachtig plaatsje in Georgië, waar je 7 dagen per week, 24 uren per dag, kan trouwen.
Een soort van Las Vegas, maar dan op zijn Georgisch.
De Georgiërs zien toeristen als een geschenk van God, zo kan u dan ook behandeld worden, dit indien u zich voor hen openstelt.
De Georgiërs hebben bijvoorbeeld de tijd, haasten doen ze niet, op tijd komen doen ze over het algemeen ook niet. Het is hun levensstijl.
Ooit zei een vriend tegen mij, toen ik klaagde over bijvoorbeeld op tijd komen en zijn: jullie Westerlingen hebben de klok - wij Georgiërs hebben de tijd. Wist u overigens dat de oudste mensen in Europa in de Caucasus bergen van Georgië leven en wonen.
Georgiërs zijn over het algemeen gezellige -, vriendelijke - en open mensen. Natuurlijk zijn er ook vervelende exemplaren te vinden, maar waar niet. Ze drinken graag hun eigen wijnen, die ik ook heel lekker vind. Indien je van wat sterkers houd, maak dan eens kennis van hun eigen merken Brandy, die tegen wel een heel klein prijsje in de winkels te koop zijn. Jammer dat je in de handbagage geen drank mag meenemen. Ik zou graag heel veel van deze lokale Brandy mee willen nemen. Verder zijn er alle soorten van bekende - en onbekende soorten van allerlei andere dranken, met - of zonder alcohol te krijgen.
Nog even iets over het eten. In Georgië is de hoofdmaaltijd rond 14.00 uur, ze nemen er ruim de tijd voor. Vlees, vis, veel verse groenten, salades, en meer. De avondmaaltijd, waar men ook ruim de tijd voor neemt, begint omstreeks iets na achten in de avond, dan ook weer vlees, vis, etc. Bij beiden maaltijden wordt een goed glas van het een en ander geschonken. Dus als je dan nog wenst te gaan wintersporten, drink en eet niet te veel.
Na mijn bagage van de band gehaald te hebben, staat mijn Engels sprekende reisbegeleiding voor mij klaar. We verlaten het vliegveld, aan het einde van de weg draaien we linksaf en rijden de George Bush Boulevard op richting Tbilisi. Het is er druk, vele auto’s rijden naar mijn gevoel rommelig door elkaar. Ze passeren je zowel links als rechts. In de stad zou ik niet zelf willen rijden, dat hoeft ook niet, de taxi’s zijn supergoedkoop. Voor 2 Euro (het lokale geld heet Lari) wordt u zo’n 5 tot 10 kilometer door de stad gereden. Misschien had ik wel een heel goedkope taxi, want een kennis van mij betaalt over dezelfde afstand het dubbele. Dus oppassen, alhoewel; de taxichauffeur mag ook verdienen en wij kunnen het makkelijk betalen.
We verlaten Tbilisi richting Gudauri. Tblisi ligt in een dal. De 2 uur durende rit naar Gudauri is beslist geen verloren tijd. Na circa 30 kilometer licht klimmen, rijden we langs een diep blauw meer (wanneer die niet bevroren is of met sneeuw is bedekt) alwaar een fort is gelegen. In dit fort zijn meerdere (kleine) kerkjes uit een antieke tijd bewaard gebleven. In het grootste ervan zijn nog restanten van muurschilderingen te vinden.
In de tijd dat Georgië nog geen eigen republiek was, hebben de voormalige bewoners / bezetters van het land, deze enorme kunstschatten met witte kalk bedekt. Toen was Godsdienst niet toegestaan, terwijl Georgië claimt dat ze het eerste Christelijke land op de wereld waren. Namelijk in de 4 e eeuw waren er al Christelijke kloosters in Georgië.
Toch nog even iets over de zomer in de bergen van Georgië, voordat we verder de relatief koude van ijs en sneeuw ingaan.
In de zomer is het niet moeilijk om een goede plaats in de bergen te vinden.
Je kunt er heerlijk paardrijden en prachtige wandeling maken, vogels spotten, fietstrips maken, vissen en jagen, maar natuurlijk ook volop genieten. De natuur en cultuur zijn overweldigend. De weg tussen Gudauri en Kazbeki (richting Russische grens) heeft talrijke te ontdekken valleien en nieuwe gebieden te bieden. Daarnaast bieden de hotels van Gudauri uitstekende kansen voor internationale conferenties, workshops en voor het toerisme. Kenmerkend zijn de hoogte van de bergen, het warme -, zonnige - en kalme weer, typisch voor Gudauri. Een goed ontwikkelde infrastructuur en een volledige aanbod aan hotels en pensions, in praktisch alle categorieën, maken Gudauri tot een perfecte basis om de Grote Caucasus te ontdekken en ervaren, het hele jaar door.
Terug naar de winter in de grote Caucasus bergen.
Nu nog zie je (besneeuwde) velden, dalen en in de verte zie je de hoogste bergen van Europa, welke het hele jaar door met sneeuw bedekt zijn. Straks ben je er zelf om hiervan te genieten. De Caucasus bergen, waarvan de hoogste top 5642 meter hoog is.
Ik was er voor het laatst in mei 2008.
We reden met de auto op de zogenaamde Militaire Highway, op circa 3200 meter hoog. Ik had mijn poloshirt nog aan, en ik wandelde gewoon op deze hoogte in mei, in de sneeuw en had het beslist niet koud.
Wel een aparte ervaring.
De weg klimt en slingert zich langzaam maar zeker, stukje bij beetje, verder omhoog. Je kan er stil van worden, wat een prachtige uitzichten. Wat een maagdelijke bergen, wat een hoogte, wat een sneeuwzekerheid. Vanaf medio november tot eind april wordt hier geskied, met of zonder gebruik te maken van de helikopter, vertelde mijn reisbegeleidster mij.Wanneer je gaat heli skien, kom je te skien in maagdelijke poedersneeuw.
Na 2 uren onderweg te zijn geweest, rijden wij de laatste - van de vele curven bergopwaarts, om aan te komen aan de rand van Gudauri. Hier staan oude - maar ook spiksplinternieuwe hotels, kleine pensions, eettentjes, bungelen de skiliften boven je hoofd om je straks nog verder naar de sneeuw te brengen.
In het kleine - en intieme hotel Truso worden we warm ontvangen. Hotel Truso is gelegen aan der rand van Gudauri en heeft prachtige vergezichten wanneer je naar buiten kijkt.
Hotel Truso is, zoals al gezegd, een kleinschalig hotel ,intiem, gezellig, niet ver van de skifaciliteiten, skihuur, gezelligheid en wat bijzonder goed is, was mijn ervaring, de maaltijden en de wijnen.
De kamers zijn goed van opzet, de bedden van een uitmuntende kwaliteit en men biedt hun gasten een SERVICE MET EEN GLIMLACH.
Wat kan je je nog meer wensen!
Een van de stafleden van het hotel, die in de winter verantwoordelijk onder meer is voor de gasten en alles weet over de wintersportplaats Gudauri, schoof op mijn verzoek bij mij aan tafel aan.
Met hem en anderen genoten we van de voortreffelijke maaltijd en hij vertelde mij over zijn bevindingen over afgelopen winters in Gudauri.
Hij vertelde mij over vele wintersport onderwerpen.
Enige hiervan heb ik opgeschreven en wil deze informatie met u delen.
Enige informatie over de skiliften. Deze zijn op relatief korte afstand van de verschillende hotels te vinden die over geheel Gudauri zijn gelegen. Er zijn ook hotels die direct gelegen zijn aan de liften.
En wat de sneeuwzekerheid betreft: er lag afgelopen winter ( zoals overige winters in het verleden) meer dan genoeg sneeuw om hiervan te genieten, zowel actief als niet actief.
Hij ging verder: gewoon lekker genieten, goed skiën, genieten van de apres ski mogelijkheden, of gewoon in een zonnestoel liggen (wel een hoge beschermingsfactor gebruiken), relaxen aan de sneeuw - en ijsbar of gewoon bij de indoor bars, waarvan er vele zijn te vinden, met een dampend bakje oploskoffie weer een warme neus halen, of een lekkere kop thee slobberen of gewoon praten met mede levensgenieters die u hier in Gudauri zal aantreffen.
Een zeer koud pilsje op deze grote hoogte, vertelde hij met trots, smaakt altijd en Georgisch bier is niet alleen goedkoop maar ook heel lekker, vertelde hij me.
Socialiseren komt heel regelmatig voor. Mensen en gewoontes leren kennen, vrienden maken, feesten en gezelligheid ervaren.
Dus gewoon lekker genieten van deze sneeuwzekere winterbestemming.
Je kunt, vertelde hij me, tot op 4200 meter nog skiën, maar dan met behulp van de skiheli in poedersneeuw.
En als er nog tijd na het skiën over is en je wilt eens wat anders: ga op een van de vele excursies die ter plaatse worden aangeboden.
Vraag uw hotel en / of uw reisleiding hier naar.
Mocht u een ongeluk krijgen of ziek worden in Gudauri, vertelde hij mij?
En hij ging verder: buiten het feit dat dit niet leuk is en zelfs je vakantie kan bederven, hulp is nabij. Goed opgeleide artsen staan u terzijde en helpen u om, waar mogelijk, weer snel te gaan genieten van uw wintersport, dit indien dat nog mogelijk is. Is het voor de aard van uw ziekte / ongeval noodzakelijk dat u opgenomen of geconsulteerd moet worden in een ziekenhuis, dan wordt u snel getransporteerd naar een van de ziekenhuizen in Tbilisi, of indien nog erger, gewoon terug naar huis, mits u goed hiervoor goed verzekerd ben.
Hij vertelde verder: gedurende het verblijf in Gudauri, hebben het merendeel van de gasten het uitermate naar hun zin, zeker wanneer je rekening houdt met de stijl van leven van de Georgiërs.
Mijn tip is: geniet van hun stijl van leven zoals - do not hurry, be happy - en op vakantie zal u dit beslist bevallen. Overigens waarom zich haasten op vakantie? Dat doet u toch al het hele jaar, ga genieten en ontspannen. Het zal u uitstekend bevallen.
Hij ging verder: onze gasten hebben kunnen genieten van de diepe sneeuw, we hebben geskied, sneeuwhutten gebouwd, sneeuwfeesten beleefd, gezeten aan de openlucht ijsbar, met elkaar geproost op het goede leven. Kampvuur feesten meegemaakt. Bij Georgiërs thuis uitgenodigd (en dat was apart) voor een hapje en meerdere drankjes, waar steeds hun levensstijl van - do not hurry, be happy - goed opviel bij onze gasten.
Onze gasten hebben genoten, niet echt te veel geld uitgegeven! Georgië is in de ogen van westerse toeristen gewoon goedkoop, zeker wanneer je dat vergelijkt met de andere (niet altijd sneeuwzekere) wintersport bestemmingen.
Hij ging verder met zijn verhaal: ze hebben kennis gemaakt met de Georgiërs, vrienden gemaakt.
Dus de sneeuwvakantie is voor de meeste gasten meer dan geslaagd geweest. Velen vinden hun eerste ervaring een reden om ook gedurende de zomervakantie weer voor Geweldig Georgië te kiezen.
Voor het komende winterseizoen is zijn advies aan de nieuwe gasten uit West Europa:
Ik zou zeggen, trek de stoute schoenen aan, boek eens voor deze keer uw wintersportvakantie naar Georgië. Waarschijnlijk wordt u zo betoverd door dit geweldige land, dat u ook uw zomer rondreis in Georgië wenst door te brengen.
Tenslotte verzocht hij mij het volgende u te willen meedelen:
Mochten de komende gasten vragen hebben, opmerkingen willen plaatsen, suggesties willen doen, met betrekking tot hun komende (winter en / of zomer) vakantie bij ons in Georgië, laat dat beslist aan ons weten.
Wij Georgiërs willen, een positieve onvergetelijke indruk op onze gasten achterlaten. Georgië is er alles aan het doen (maar we zijn nog niet klaar hiermee) om de komende toeristen een onvergetelijke vakantie te doen ervaren en beleven.
Tot slotte, zei hij, laten we alvast maar zeggen - tot ziens in Georgië? -
Shekhvedramde Sakartveloshi in GEORGIA!
Informatie over Gudauri!
De activiteiten in de winter zijn onder meer: Skiën - Langlaufen - Snowboarden - Heliski - genieten - en nog meer.
De ski hellingen van Gudauri bieden faciliteiten aan voor skiërs van alle categorieën. Van moeilijk tot eenvoudig.
Het niveau is aangepast aan beginners, snowboarders en aan professionele skiërs.
Bovendien zijn de omringende bergen een toevluchtsoord voor het off-piste skiën.
Berg af : De skigebieden bevinden zich tussen 2000 en 3000 meters boven zeeniveau. De totale lengte is 16 km. Er zijn 3 vier zits Doppelmayers liften en sinds 2006 is er een gondellift geopend, welke skiërs vervoeren op de Kudebi bergen tot ver boven de boomgrens.
Voor ervaren skiërs biedt Gudauri alle 4 soorten skiloop passen zoals: slalom, reuzen slalom, super en snelheid die - allen goedgekeurd zijn door de FIS. De gemiddelde diepte van sneeuwlaag op de hellingen is circa 1.5 meter.
Er zijn eenvoudig groene - tot diepzwarte pistes.
Heliski Één uniek aanbod te Gudauri, is de kans om van de fijnste poedersneeuw van de Grote Caucasus te ervaren en te genieten. Vrijwel onbeperkte toegang tot mogelijkheden om bergaf, bijna overal, tussen de 4200 en 1500 meter te gaan skiën. Short-run vluchten zullen u hoog op eenzame pieken brengen, en u wordt begeleid door ervaren skigidsen, die samen met u, u hiervan laten genieten. De helikopters van Gudauri worden goed onderhouden door het Zwitserse bedrijf Reis "Ltd. de" van Alpin.
Ski vanaf pistes en gebruikmakend van de skiliften, om fantastische afdalingen door maagdelijke sneeuw bergaf te verder Gudauri te gaan ontdekken. Dit is een fijne beloning voor de bergopwaartse inspanning.
Kinderen, leerlingen en amateurs worden op loopafstand van het hotel, veilige skischools aangeboden
De privé lessen zijn beschikbaar voor leerlingen.
Gudauri is een buitengewoon trefpunt voor kinderen om hun eerste lessen in de life-long sport van het skiën te ervaren.
Hotel Services & Faciliteiten.
Elk hotel, van klein tot zeer groot, kent zijn eigen faciliteiten. De ene heeft alles in huis, het andere, meestal kleinschalige hotels (zijn wel lekker knus) doen er ook alles aan om het hun gasten naar de zin te maken.
Als u dat wenst, kunt u zich in iedere, zelfs zeer grote plaats, in de wereld vervelen.
Maar vervelen komt niet, hopelijk, in uw woordenboek voor.
De Georgiërs zullen er alles aan doen om het u naar de zin te maken waar mogelijk!.
Zo hebben de verschillende hotels: bars, disco’s, sauna’s (sauna’s zijn niet gemengd in Georgië), bowling, indoor tennis, nachtclub en nog veel meer om u het naar de zin te maken, dit naar gelang het aanbod van het hotel c.q. pension.
Georgiërs zien toeristen als een geschenk van God!
Dus U bent alvast uitgenodigd!
Ik was op zoek naar nieuwe - maar sneeuwzekere wintersport mogelijkheden, en daarvoor was ik in Georgië, gelegen aan de Grote Caucasus bergen, de hoogste van Europa ( 5642 meter hoog).
Dat betekend dus SNEEUWGARANTIE en dus, niet maar hopen dat gedurende jouw vakantie er wel sneeuw op de bergen ligt. Het ligt er echt. Je hoeft er alleen maar heen te vliegen. Dit artikel is door mij geschreven na mijn bezoek in mei 2008 aan Georgië om in Georgië de toeristen industrie te adviseren.
Ik ben inmiddels 6 x in Georgië geweest om de toeristen industrie te adviseren.
Om maar extra informatie te geven over dit schitterende land, wist U dat:
1 Georgië vertelt, dat van oudsher Europa in Georgië is begonnen.
2 Dat in Georgië de oudste sporen te vinden zijn van de eerste Europese beschaving.
3 Dat de eerste Christenen in Europa zich eerst in Georgië vestigden.
4 Dat Georgië de hoogste bergen van Europa heeft, ja zelfs hoger dan in Zwitserland en dat ze boven de 5642 meter hoog zijn.
5 Dat de hoofdstad van Georgië, Tbilisi, gelegen is op de kruising tussen Azië en Europa.
6 Dat U heel Europa in een klein land zoals Georgië is, hier kunt vinden.
7 Dat in Georgië de eerste wijn ooit werd geproduceerd.
8 Dat Georgië geschikt is voor zowel zomer en wintervakanties en het hele jaar door.
9 Dat U in Georgië kunt ontdekken, beleven, genieten en nog veel meer met hun zeer gastvrije bevolking en dat de toerist gezien wordt als een geschenk van God.
10 Voor meer informatie over Georgië via het Verkeersbureau van Georgie m.b.t. de winter als voor zomer vakantie mogelijkheden (die ook heel mooie is): ziet www.georgia.travel
Mijn beknopt reisverslag.
Vanaf Amsterdam vlieg ik met Georgian Airlines rechtstreeks in circa 4,5 uur naar Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. Op mijn voorlaatste reis, ongeveer 2 jaar gelden, vertelde de toen verantwoordelijke persoon van het Georgische Verkeersbureau mij, dat wanneer ik een volgende maal zou komen, dat de oude luchthaven gebouwen ( vertrek / aankomst) niet meer zullen gebruikt worden en dat er dan geheel nieuwe luchthaven gebouwen m.b.t. aankomst en vertrek, er zullen zijn.
Ik dacht: dat is bluf, dat is stoere mannentaal, dat kan niet. In amper 2 jaar een nieuwe infrastructuur rond de nationale luchthaven bouwen, een nieuw treinstation bouwen met daarin een reuze supermarkt, een geheel nieuwe aankomst - en vertrekhal bouwen? Dat kan, dacht ik, alleen in sprookjes. Maar sprookjes bestaan waarschijnlijk wel in Georgië.
Na de landing op de nu nog oude landingsbaan, taxiede de Boeing langzaam naar de nieuwe aankomsthal. Alhoewel deze aankomst - en vertrekhal meer dan een half jaar of meer in gebruik was, rook het nog naar nieuw.
In het verleden kostte het heel wat tijd om door de douane heen te komen, nu was het, waarschijnlijk door de positieve inzet en de moderne apparatuur van de douane, een fluitje van een cent.
Voordat je het in de gaten had, kwam je koffer al op de lopende band aan. Wat mij al direct opviel in Georgië, dus ook op de luchthaven, was dat alle teksten op de informatie - en reclameborden niet alleen in de Georgische taal waren geschreven, maar ook in het Engels.
Iets over de Georgiër. Ze zijn trots om Georgiër te zijn en dat mag ook wel. Wat er allemaal in de afgelopen 2 jaren is gebouwd, verbouwd, nog in de planning staat te doen, daar kan, nee je moet daar wel trots op worden en / of zijn.
In de hoofdstad en in andere plaatsen, maar zeker ook in de wintersportgebieden, bijvoorbeeld wordt er keihard gewerkt aan de infrastructuur en aan de woningen. De wegen zijn stukken beter geworden. Er zijn vele investeerders naar Georgië gekomen en die zijn onder meer bezig om zeer luxe wooneenheden tot sociale woningbouw snel en goed te realiseren. De regering doet zijn enorme best om het een en ander zo goed mogelijk planmatig te realiseren. Wanneer ik het vergelijkt met mijn eerste bezoek aan Georgië, zo’n circa 5 tot 6 jaren geleden, waar in de straten van kuil tot kuil moest gelaveerd worden, om toch nog goed en zonder breekwerk door de plaatsen te komen en nu dit vergelijkt met wat het nu al is geworden; Prachtige wegen, meerdere 5 sterren hotels in Tblisi, ook moderne winkels waar alles te koop is, gezellige restaurants waar je al likkebaardend - en gezellig van je diner geniet. En men is pas begonnen, er staat veel meer in de planning te doen. Niet overhaasten, gewerkt wordt met planning.
De regering heeft er voor gekozen, dat toerisme inkomstenbron nummer 1 moet gaan worden en men is er, via een welgekozen stappenplan, er keihard mee bezig dit te gaan realiseren. Naar de meest belangrijkste toeristengebieden zijn bijvoorbeeld de wegen aangepakt, de vele kuilen zijn er niet meer. Wat er wel zijn, en dat zult u waarschijnlijk ook wel te zien zijn, kudden met koeien en schapen op de weg, cultuur, natuur, geschiedenis, de zijderoute, etc. Veel te ontdekken en veel te beleven.
Dorpen worden opgevrolijkt en opgeknapt. Toch blijft cultuur, mythen en natuur voor hen zeer belangrijk. Er is zelf een schilderachtig plaatsje in Georgië, waar je 7 dagen per week, 24 uren per dag, kan trouwen.
Een soort van Las Vegas, maar dan op zijn Georgisch.
De Georgiërs zien toeristen als een geschenk van God, zo kan u dan ook behandeld worden, dit indien u zich voor hen openstelt.
De Georgiërs hebben bijvoorbeeld de tijd, haasten doen ze niet, op tijd komen doen ze over het algemeen ook niet. Het is hun levensstijl.
Ooit zei een vriend tegen mij, toen ik klaagde over bijvoorbeeld op tijd komen en zijn: jullie Westerlingen hebben de klok - wij Georgiërs hebben de tijd. Wist u overigens dat de oudste mensen in Europa in de Caucasus bergen van Georgië leven en wonen.
Georgiërs zijn over het algemeen gezellige -, vriendelijke - en open mensen. Natuurlijk zijn er ook vervelende exemplaren te vinden, maar waar niet. Ze drinken graag hun eigen wijnen, die ik ook heel lekker vind. Indien je van wat sterkers houd, maak dan eens kennis van hun eigen merken Brandy, die tegen wel een heel klein prijsje in de winkels te koop zijn. Jammer dat je in de handbagage geen drank mag meenemen. Ik zou graag heel veel van deze lokale Brandy mee willen nemen. Verder zijn er alle soorten van bekende - en onbekende soorten van allerlei andere dranken, met - of zonder alcohol te krijgen.
Nog even iets over het eten. In Georgië is de hoofdmaaltijd rond 14.00 uur, ze nemen er ruim de tijd voor. Vlees, vis, veel verse groenten, salades, en meer. De avondmaaltijd, waar men ook ruim de tijd voor neemt, begint omstreeks iets na achten in de avond, dan ook weer vlees, vis, etc. Bij beiden maaltijden wordt een goed glas van het een en ander geschonken. Dus als je dan nog wenst te gaan wintersporten, drink en eet niet te veel.
Na mijn bagage van de band gehaald te hebben, staat mijn Engels sprekende reisbegeleiding voor mij klaar. We verlaten het vliegveld, aan het einde van de weg draaien we linksaf en rijden de George Bush Boulevard op richting Tbilisi. Het is er druk, vele auto’s rijden naar mijn gevoel rommelig door elkaar. Ze passeren je zowel links als rechts. In de stad zou ik niet zelf willen rijden, dat hoeft ook niet, de taxi’s zijn supergoedkoop. Voor 2 Euro (het lokale geld heet Lari) wordt u zo’n 5 tot 10 kilometer door de stad gereden. Misschien had ik wel een heel goedkope taxi, want een kennis van mij betaalt over dezelfde afstand het dubbele. Dus oppassen, alhoewel; de taxichauffeur mag ook verdienen en wij kunnen het makkelijk betalen.
We verlaten Tbilisi richting Gudauri. Tblisi ligt in een dal. De 2 uur durende rit naar Gudauri is beslist geen verloren tijd. Na circa 30 kilometer licht klimmen, rijden we langs een diep blauw meer (wanneer die niet bevroren is of met sneeuw is bedekt) alwaar een fort is gelegen. In dit fort zijn meerdere (kleine) kerkjes uit een antieke tijd bewaard gebleven. In het grootste ervan zijn nog restanten van muurschilderingen te vinden.
In de tijd dat Georgië nog geen eigen republiek was, hebben de voormalige bewoners / bezetters van het land, deze enorme kunstschatten met witte kalk bedekt. Toen was Godsdienst niet toegestaan, terwijl Georgië claimt dat ze het eerste Christelijke land op de wereld waren. Namelijk in de 4 e eeuw waren er al Christelijke kloosters in Georgië.
Toch nog even iets over de zomer in de bergen van Georgië, voordat we verder de relatief koude van ijs en sneeuw ingaan.
In de zomer is het niet moeilijk om een goede plaats in de bergen te vinden.
Je kunt er heerlijk paardrijden en prachtige wandeling maken, vogels spotten, fietstrips maken, vissen en jagen, maar natuurlijk ook volop genieten. De natuur en cultuur zijn overweldigend. De weg tussen Gudauri en Kazbeki (richting Russische grens) heeft talrijke te ontdekken valleien en nieuwe gebieden te bieden. Daarnaast bieden de hotels van Gudauri uitstekende kansen voor internationale conferenties, workshops en voor het toerisme. Kenmerkend zijn de hoogte van de bergen, het warme -, zonnige - en kalme weer, typisch voor Gudauri. Een goed ontwikkelde infrastructuur en een volledige aanbod aan hotels en pensions, in praktisch alle categorieën, maken Gudauri tot een perfecte basis om de Grote Caucasus te ontdekken en ervaren, het hele jaar door.
Terug naar de winter in de grote Caucasus bergen.
Nu nog zie je (besneeuwde) velden, dalen en in de verte zie je de hoogste bergen van Europa, welke het hele jaar door met sneeuw bedekt zijn. Straks ben je er zelf om hiervan te genieten. De Caucasus bergen, waarvan de hoogste top 5642 meter hoog is.
Ik was er voor het laatst in mei 2008.
We reden met de auto op de zogenaamde Militaire Highway, op circa 3200 meter hoog. Ik had mijn poloshirt nog aan, en ik wandelde gewoon op deze hoogte in mei, in de sneeuw en had het beslist niet koud.
Wel een aparte ervaring.
De weg klimt en slingert zich langzaam maar zeker, stukje bij beetje, verder omhoog. Je kan er stil van worden, wat een prachtige uitzichten. Wat een maagdelijke bergen, wat een hoogte, wat een sneeuwzekerheid. Vanaf medio november tot eind april wordt hier geskied, met of zonder gebruik te maken van de helikopter, vertelde mijn reisbegeleidster mij.Wanneer je gaat heli skien, kom je te skien in maagdelijke poedersneeuw.
Na 2 uren onderweg te zijn geweest, rijden wij de laatste - van de vele curven bergopwaarts, om aan te komen aan de rand van Gudauri. Hier staan oude - maar ook spiksplinternieuwe hotels, kleine pensions, eettentjes, bungelen de skiliften boven je hoofd om je straks nog verder naar de sneeuw te brengen.
In het kleine - en intieme hotel Truso worden we warm ontvangen. Hotel Truso is gelegen aan der rand van Gudauri en heeft prachtige vergezichten wanneer je naar buiten kijkt.
Hotel Truso is, zoals al gezegd, een kleinschalig hotel ,intiem, gezellig, niet ver van de skifaciliteiten, skihuur, gezelligheid en wat bijzonder goed is, was mijn ervaring, de maaltijden en de wijnen.
De kamers zijn goed van opzet, de bedden van een uitmuntende kwaliteit en men biedt hun gasten een SERVICE MET EEN GLIMLACH.
Wat kan je je nog meer wensen!
Een van de stafleden van het hotel, die in de winter verantwoordelijk onder meer is voor de gasten en alles weet over de wintersportplaats Gudauri, schoof op mijn verzoek bij mij aan tafel aan.
Met hem en anderen genoten we van de voortreffelijke maaltijd en hij vertelde mij over zijn bevindingen over afgelopen winters in Gudauri.
Hij vertelde mij over vele wintersport onderwerpen.
Enige hiervan heb ik opgeschreven en wil deze informatie met u delen.
Enige informatie over de skiliften. Deze zijn op relatief korte afstand van de verschillende hotels te vinden die over geheel Gudauri zijn gelegen. Er zijn ook hotels die direct gelegen zijn aan de liften.
En wat de sneeuwzekerheid betreft: er lag afgelopen winter ( zoals overige winters in het verleden) meer dan genoeg sneeuw om hiervan te genieten, zowel actief als niet actief.
Hij ging verder: gewoon lekker genieten, goed skiën, genieten van de apres ski mogelijkheden, of gewoon in een zonnestoel liggen (wel een hoge beschermingsfactor gebruiken), relaxen aan de sneeuw - en ijsbar of gewoon bij de indoor bars, waarvan er vele zijn te vinden, met een dampend bakje oploskoffie weer een warme neus halen, of een lekkere kop thee slobberen of gewoon praten met mede levensgenieters die u hier in Gudauri zal aantreffen.
Een zeer koud pilsje op deze grote hoogte, vertelde hij met trots, smaakt altijd en Georgisch bier is niet alleen goedkoop maar ook heel lekker, vertelde hij me.
Socialiseren komt heel regelmatig voor. Mensen en gewoontes leren kennen, vrienden maken, feesten en gezelligheid ervaren.
Dus gewoon lekker genieten van deze sneeuwzekere winterbestemming.
Je kunt, vertelde hij me, tot op 4200 meter nog skiën, maar dan met behulp van de skiheli in poedersneeuw.
En als er nog tijd na het skiën over is en je wilt eens wat anders: ga op een van de vele excursies die ter plaatse worden aangeboden.
Vraag uw hotel en / of uw reisleiding hier naar.
Mocht u een ongeluk krijgen of ziek worden in Gudauri, vertelde hij mij?
En hij ging verder: buiten het feit dat dit niet leuk is en zelfs je vakantie kan bederven, hulp is nabij. Goed opgeleide artsen staan u terzijde en helpen u om, waar mogelijk, weer snel te gaan genieten van uw wintersport, dit indien dat nog mogelijk is. Is het voor de aard van uw ziekte / ongeval noodzakelijk dat u opgenomen of geconsulteerd moet worden in een ziekenhuis, dan wordt u snel getransporteerd naar een van de ziekenhuizen in Tbilisi, of indien nog erger, gewoon terug naar huis, mits u goed hiervoor goed verzekerd ben.
Hij vertelde verder: gedurende het verblijf in Gudauri, hebben het merendeel van de gasten het uitermate naar hun zin, zeker wanneer je rekening houdt met de stijl van leven van de Georgiërs.
Mijn tip is: geniet van hun stijl van leven zoals - do not hurry, be happy - en op vakantie zal u dit beslist bevallen. Overigens waarom zich haasten op vakantie? Dat doet u toch al het hele jaar, ga genieten en ontspannen. Het zal u uitstekend bevallen.
Hij ging verder: onze gasten hebben kunnen genieten van de diepe sneeuw, we hebben geskied, sneeuwhutten gebouwd, sneeuwfeesten beleefd, gezeten aan de openlucht ijsbar, met elkaar geproost op het goede leven. Kampvuur feesten meegemaakt. Bij Georgiërs thuis uitgenodigd (en dat was apart) voor een hapje en meerdere drankjes, waar steeds hun levensstijl van - do not hurry, be happy - goed opviel bij onze gasten.
Onze gasten hebben genoten, niet echt te veel geld uitgegeven! Georgië is in de ogen van westerse toeristen gewoon goedkoop, zeker wanneer je dat vergelijkt met de andere (niet altijd sneeuwzekere) wintersport bestemmingen.
Hij ging verder met zijn verhaal: ze hebben kennis gemaakt met de Georgiërs, vrienden gemaakt.
Dus de sneeuwvakantie is voor de meeste gasten meer dan geslaagd geweest. Velen vinden hun eerste ervaring een reden om ook gedurende de zomervakantie weer voor Geweldig Georgië te kiezen.
Voor het komende winterseizoen is zijn advies aan de nieuwe gasten uit West Europa:
Ik zou zeggen, trek de stoute schoenen aan, boek eens voor deze keer uw wintersportvakantie naar Georgië. Waarschijnlijk wordt u zo betoverd door dit geweldige land, dat u ook uw zomer rondreis in Georgië wenst door te brengen.
Tenslotte verzocht hij mij het volgende u te willen meedelen:
Mochten de komende gasten vragen hebben, opmerkingen willen plaatsen, suggesties willen doen, met betrekking tot hun komende (winter en / of zomer) vakantie bij ons in Georgië, laat dat beslist aan ons weten.
Wij Georgiërs willen, een positieve onvergetelijke indruk op onze gasten achterlaten. Georgië is er alles aan het doen (maar we zijn nog niet klaar hiermee) om de komende toeristen een onvergetelijke vakantie te doen ervaren en beleven.
Tot slotte, zei hij, laten we alvast maar zeggen - tot ziens in Georgië? -
Shekhvedramde Sakartveloshi in GEORGIA!
Informatie over Gudauri!
De activiteiten in de winter zijn onder meer: Skiën - Langlaufen - Snowboarden - Heliski - genieten - en nog meer.
De ski hellingen van Gudauri bieden faciliteiten aan voor skiërs van alle categorieën. Van moeilijk tot eenvoudig.
Het niveau is aangepast aan beginners, snowboarders en aan professionele skiërs.
Bovendien zijn de omringende bergen een toevluchtsoord voor het off-piste skiën.
Berg af : De skigebieden bevinden zich tussen 2000 en 3000 meters boven zeeniveau. De totale lengte is 16 km. Er zijn 3 vier zits Doppelmayers liften en sinds 2006 is er een gondellift geopend, welke skiërs vervoeren op de Kudebi bergen tot ver boven de boomgrens.
Voor ervaren skiërs biedt Gudauri alle 4 soorten skiloop passen zoals: slalom, reuzen slalom, super en snelheid die - allen goedgekeurd zijn door de FIS. De gemiddelde diepte van sneeuwlaag op de hellingen is circa 1.5 meter.
Er zijn eenvoudig groene - tot diepzwarte pistes.
Heliski Één uniek aanbod te Gudauri, is de kans om van de fijnste poedersneeuw van de Grote Caucasus te ervaren en te genieten. Vrijwel onbeperkte toegang tot mogelijkheden om bergaf, bijna overal, tussen de 4200 en 1500 meter te gaan skiën. Short-run vluchten zullen u hoog op eenzame pieken brengen, en u wordt begeleid door ervaren skigidsen, die samen met u, u hiervan laten genieten. De helikopters van Gudauri worden goed onderhouden door het Zwitserse bedrijf Reis "Ltd. de" van Alpin.
Ski vanaf pistes en gebruikmakend van de skiliften, om fantastische afdalingen door maagdelijke sneeuw bergaf te verder Gudauri te gaan ontdekken. Dit is een fijne beloning voor de bergopwaartse inspanning.
Kinderen, leerlingen en amateurs worden op loopafstand van het hotel, veilige skischools aangeboden
De privé lessen zijn beschikbaar voor leerlingen.
Gudauri is een buitengewoon trefpunt voor kinderen om hun eerste lessen in de life-long sport van het skiën te ervaren.
Hotel Services & Faciliteiten.
Elk hotel, van klein tot zeer groot, kent zijn eigen faciliteiten. De ene heeft alles in huis, het andere, meestal kleinschalige hotels (zijn wel lekker knus) doen er ook alles aan om het hun gasten naar de zin te maken.
Als u dat wenst, kunt u zich in iedere, zelfs zeer grote plaats, in de wereld vervelen.
Maar vervelen komt niet, hopelijk, in uw woordenboek voor.
De Georgiërs zullen er alles aan doen om het u naar de zin te maken waar mogelijk!.
Zo hebben de verschillende hotels: bars, disco’s, sauna’s (sauna’s zijn niet gemengd in Georgië), bowling, indoor tennis, nachtclub en nog veel meer om u het naar de zin te maken, dit naar gelang het aanbod van het hotel c.q. pension.
Georgie / Europa meer informatie over wintersport
Meer informatie over Winter in Georgië / Europa
Berg ski en wintersport plaatsen!
De twee belangrijkste wintersport gebieden in Georgië zijn, Gudauri welke is gelegen op relatief korte afstand van het vliegveld van Tbilisi in de Caucasus bergen en Bakuriani in het andere gedeelte van de Caucasus bergen.Beiden bieden het volledige scala en faciliteiten aan voor alle skiërs.
Langlaufen, Snowboarden en ski treks zijn excellent te noemen en worden aangevuld door middel van alle services zoals huur van materialen die voldoen aan de internationale standaards.
Bakuriani is voor kinderen en voor families
Bakuriani is de beste plaats voor families en kinderen alwaar ze kunnen genieten van elk type van sneeuwpret en entertainment zoals : paardrijden, sleetje rijden, schaatsen en snow-cars of gewoon wandelen in de naaldbomen bossen
Maar deze plaats is ook beroemd als bergski oord. Internationale wedstrijden worden hier sinds jaren gehouden. Bakuriani is gelegen op het noordelijk gedeelte van het gebied met de naam Trialeti en wel op 1700 meter hoogte boven zeeniveau. De temperatuur is aangenaam. In de zomer gematigd warm en in de winter gematigd mild.
Gudauri gelegen aan de voet van de hoogste Europese bergen.
Deze wintersport plaats biedt alle mogelijkheden voor genieten in de wintersport aan, voor alle skiërs van eenvoudige - tot moeilijke pistes. Maar ook voor langlaufers, Snowboarden en ski treks zijn er excellente mogelijkheden. Deze Caucasus bergen zijn de hoogste van Europa en reiken tot boven de 5000 meter hoog. Via heli skiën kunt U skiën tot wel op 4200 meter hoog. Dus sneeuwzeker en in de peodersneeuw!
Gudauri - Berg wintersport oord. Bergen tot boven de 5600 meter.
Gudauri, is het belangrijkste skigebied in Georgië en is gelegen op een hoogte van 2196 meter boven zeeniveau. Door zijn unieke ligging ben je verzekerd van een heleboel zonneschijn en van goede sneeuwcondities gedurende het hele ski seizoen. (december - midden april) Gudauri kent excellente afdalingen en ongeëvenaard in de hele Caucasus.
Alle soorten van skiërs zijn welkom. Voor de ervaren skiër biedt Gudauri de slalom, de reuzen slalom, super - en speed skiën. De hoogste lift brengt skiërs naar de top van de Kudebi Berg gelegen op 3007 meter. De nummer -1- prioriteit van Gudauri is om u royale mogelijkheden op het gebied van off-piste aan te bieden. Heli skiën is ook een van Gudauri’s kenmerkende mogelijkheden en biedt de skiërs de mogelijkheid tot de fijnste poedersneeuw in de Caucasus bergen. Via de helikopters bieden de bergen aan de skiërs de unieke ervaring om gebruik te maken van de sublieme afdalingen en pistes van Europa, op hoogtes tussen de 1500 en 4200 meter hoogte boven zeeniveau.
.
De beste tijd om te skiën in Georgië / Europa is vanaf December tot ½ april..
Berg ski en wintersport plaatsen!
De twee belangrijkste wintersport gebieden in Georgië zijn, Gudauri welke is gelegen op relatief korte afstand van het vliegveld van Tbilisi in de Caucasus bergen en Bakuriani in het andere gedeelte van de Caucasus bergen.Beiden bieden het volledige scala en faciliteiten aan voor alle skiërs.
Langlaufen, Snowboarden en ski treks zijn excellent te noemen en worden aangevuld door middel van alle services zoals huur van materialen die voldoen aan de internationale standaards.
Bakuriani is voor kinderen en voor families
Bakuriani is de beste plaats voor families en kinderen alwaar ze kunnen genieten van elk type van sneeuwpret en entertainment zoals : paardrijden, sleetje rijden, schaatsen en snow-cars of gewoon wandelen in de naaldbomen bossen
Maar deze plaats is ook beroemd als bergski oord. Internationale wedstrijden worden hier sinds jaren gehouden. Bakuriani is gelegen op het noordelijk gedeelte van het gebied met de naam Trialeti en wel op 1700 meter hoogte boven zeeniveau. De temperatuur is aangenaam. In de zomer gematigd warm en in de winter gematigd mild.
Gudauri gelegen aan de voet van de hoogste Europese bergen.
Deze wintersport plaats biedt alle mogelijkheden voor genieten in de wintersport aan, voor alle skiërs van eenvoudige - tot moeilijke pistes. Maar ook voor langlaufers, Snowboarden en ski treks zijn er excellente mogelijkheden. Deze Caucasus bergen zijn de hoogste van Europa en reiken tot boven de 5000 meter hoog. Via heli skiën kunt U skiën tot wel op 4200 meter hoog. Dus sneeuwzeker en in de peodersneeuw!
Gudauri - Berg wintersport oord. Bergen tot boven de 5600 meter.
Gudauri, is het belangrijkste skigebied in Georgië en is gelegen op een hoogte van 2196 meter boven zeeniveau. Door zijn unieke ligging ben je verzekerd van een heleboel zonneschijn en van goede sneeuwcondities gedurende het hele ski seizoen. (december - midden april) Gudauri kent excellente afdalingen en ongeëvenaard in de hele Caucasus.
Alle soorten van skiërs zijn welkom. Voor de ervaren skiër biedt Gudauri de slalom, de reuzen slalom, super - en speed skiën. De hoogste lift brengt skiërs naar de top van de Kudebi Berg gelegen op 3007 meter. De nummer -1- prioriteit van Gudauri is om u royale mogelijkheden op het gebied van off-piste aan te bieden. Heli skiën is ook een van Gudauri’s kenmerkende mogelijkheden en biedt de skiërs de mogelijkheid tot de fijnste poedersneeuw in de Caucasus bergen. Via de helikopters bieden de bergen aan de skiërs de unieke ervaring om gebruik te maken van de sublieme afdalingen en pistes van Europa, op hoogtes tussen de 1500 en 4200 meter hoogte boven zeeniveau.
.
De beste tijd om te skiën in Georgië / Europa is vanaf December tot ½ april..
vrijdag 11 december 2009
Georgie zomer 2008 deel 2
FRED VORSTENBOSCH over GEORGIË, deel 2
EEN LAND VOL VAN LEGENDES EN MYTHEN.
Mei 2008.
21/5/08
Om 10.40 vertrek de Boeing van Georgian Airlines voor een directe vlucht, dus zonder overstappen, vanaf Schiphol naar de hoofdstad van Georgië, gelegen in de Caucasus, te weten Tbilisi.
Om maar extra informatie te geven over dit schitterende land, wist U dat:
1 Georgië verteld, dat van oudsher Europa in Georgië is begonnen.
2 Dat in Georgië de oudste sporen te vinden zijn van de eerste Europese beschaving.
3 Dat de eerste Christenen in Europa zich eerst in Georgië vestigden.
4 Dat Georgië de hoogste bergen van Europa heeft, ja zelfs hoger dan in Zwitserland en dat ze boven de 5642 meter hoog zijn.
5 Dat de hoofdstad van Georgië, Tbilisi, gelegen is op de kruising tussen Azië en Europa.
6 Dat U heel Europa in een klein land zoals Georgië is, hier kunt vinden.
7 Dat in Georgië de eerste wijn ooit werd geproduceerd.
8 Dat Georgië geschikt is voor zowel zomer en wintervakanties en het hele jaar door.
9 Dat U in Georgië kunt ontdekken, beleven, genieten en nog veel meer met hun zeer gastvrije bevolking en dat de toerist gezien wordt als een geschenk van God.
Naar dit land ben ik dus weer onderweg. Het wordt voor mij inmiddels de 6 e maal dat ik hier geweest ben om mijn seminar toerisme te geven .
Na een vlucht van circa 4,5 uur komen we aan op het nieuwe vliegveld van Tbilisi. Alles ziet er gelikt uit, zeker wanneer men dat vergelijkt met het oude vliegveld waar ik reeds 5 x ben op geland.
Het eerste deel is al eerder aan U gepresenteerd.
Ik vervolg mijn reisverhaal over Georgie hieronder.
Zaterdag 24/05/2008 - regio KAGETHI deel 2.
Weer een volgende ontdekkingsreis door Georgië. We verlaten met de auto Tbilisi en rijden naar een meer warm gebied va het land. De weg is goed te berijden en geasfalteerd. Het zijn hier de landbouwgronden die de streek belangrijk maken. De oogsten zijn hier eerder te oogsten dan in andere delen van het land. In het gedeelte waar we nu doorrijden staan klein formaat oliepompen te werken. Georgië heeft dus olie in de grond zitten, echter vertelde de reisleidster me, te weinig om Georgië geheel te voorzien van olie, men moet dus ook importeren. Nu rijden in de streek met de naam SIGNAGI welke een van de belangrijkste wijnstreken van Georgië is. Links als zowel recht van de wegen zijn praktisch onmetelijke wijndruiven velden. De natuur is geweldig en kent een prachtige kleurschakering van diverse tinten groen. Het is hier licht heuvelachtig.
Ik had gisteren al hevige niesbuien, snotterende neus, etc. Bij de apotheek koop ik tien tabletten tegen allergie van de plataanbomen. Na twee uren werken ze al. Oh ja, de prijs voor deze 10 tabletten bedroeg € 0,50 totaal. Ik heb er nu genoeg tot het einde van mijn verblijf in Georgië.
Buiten de wijn is er ook een kaasproductie in deze streek. Langs de wegen, in de dorpjes, staan kleine stalletjes alwaar je deze en andere goederen kunt kopen. Meestal zijn dit soort standjes onbemand. Pas wanneer er een klant komt om iets te vragen c.q. te kopen, dan komt er iemand naar de stand toe om af te rekenen.
Men zegt dat ook de KAGETHI streek het beste vlees komt. Derhalve zie je pas geslachte varkens (zonder hoofd) aan de weg aan rekken ondersteboven hangen. Men kan een heel (geslacht) varken kopen of gedeeltes hiervan.
Er zijn al heel wat fietsers uit diverse landen in Georgië geweest (ziet mijn fietsartikel over Georgië eldere) . We passeren meerdere groepen fietsers die, gezeten op hun mountainbikes zich door middel van zich in te spannen, zich ontspannen. Er zijn geen fietspaden, maar auto’s passeren de fietsers met een grote bocht, zodat je veilig kunt genieten van je fietstocht door Georgië.
Het wordt warmer, de klokt laat ons zien dat het 12.00 uur is. De herders, hun honden en schapen, parkeren zich onder de schaduwrijke bomen voor hun middagdutje. Niet elke hond zal een dutje doen, de boel wordt door zeer waakzame honden in de gaten gehouden, zodat deze kunnen ingrijpen, mocht dat nodig zijn.
Onderweg passeren we een burcht die uit de 16 e eeuw stamt. Deze burcht staat moederziel alleen in het veld. Na circa 3 uren gereden te hebben, komen we bij een, in de bergen gelegen, indrukwekkend gerestaureerd nonnenklooster aan. Het is erg druk op de parkeerplaats. Grote toeristenbussen, kleine busjes, allemaal volgeladen met geïnteresseerden. Voornamelijk worden er schoolkinderen (leeftijd circa 15 jaar) bij dit klooster afgeleverd.
Dit zeer oude nonnenklooster is zeer geïsoleerd gelegen en ademt een rustieke sfeer uit. Het is heel druk in de kloosterkerk. In dit kerkje liggen de overblijfselen van de heilige NINO, een vrouw die als roeping meekreeg om het Christendom in de 4 e eeuw naar Georgië te brengen. Nino is in een wit marmeren graf gelegen en vele meisjes staan in een rij om het graf te mogen aanraken. De naam van het kloostercomplex is BOBEBE.
Mijn reisleidster heeft mij vele prachtige verhalen over deze vrouw Nino verteld. Deze verhalen zijn vastgelegd in dit kloostercomplex. U zou kunnen denken dat in dit klooster alleen oude nonnen wonen. Het tegendeel is waar. Ik kwam gedurende mijn rondwandelingen op het kloosterterrein ook 18 jarige nonnen tegen, gekleed in hun zwarte kleding, die zich ten dienste van Nino hebben gesteld.
Nu de foto’s gemaakt zijn, na genoten te hebben van de rust en orde van dit klooster, vervolgen we onze weg. We rijden door een licht berggebied en weer komen we fietsers tegen. Uiteindelijke komen we in het zuurstokkleurige oude, maar geheel vernieuwde en / of plaatsje SIGNAGI aan alwaar je onder meer 7 dagen per week en 24 uren per dag kunt trouwen en / of scheiden.
Het dorpje bestaat uit een nieuw en oud gedeelte. Wij bezoeken al lopend het oude gedeelte van dit plaatsje. We bezoeken een bedrijfje die zelf handgeknoopte tapijten maakt en verkoopt.
In de periode vanaf de 11 e tot de 18 e eeuw, is er een soort van Chinese verdedigingsmuur met 23 torens gebouwd. De 23 torens dragen de namen van de omliggende dorpjes. Wanneer je op deze verdedigingsmuur zou klimmen, heb je een prachtig uitzicht over de ALAZANI vallei met uitzicht op de KAGETHI Caucasus bergen. We bezoeken het geheel gerenoveerd museum. Het is voor mij nieuw dat in een Georgisch museum de teksten en in het Georgisch en in de Engelse taal zijn geschreven. Na de lunch, in een restaurant gebouwd in de stijl van een burcht, rijden we via een hobbel en bobbel weg weer richting Tbilisi. Vlak voor Tbilisi is er een heel grote markt waar niet alleen Georgiërs - maar ook mensen uit omringende landen hun in - en verkopen doen. Een bont spektakel. Helaas hebben we geen tijd om deze markt te bezoeken. De parkeerplaatsen, inclusief de openbare - en snelweg, staan vol met geparkeerde auto’s van mensen die wel de markt bezoeken. Ze zijn gekomen vanuit het binnen - en buitenland.
Vanavond diner in een zeer luxe restaurant, waar naar mijn idee alleen maar mensen komen die het een en ander uit te geven hebben.
Het diner is geweldig van smaak, presentatie en service met een glimlach. Gedurende het diner is er een bandje die Georgische muziek ten horen geeft, aansluitend treed er een Georgische dansgroep op met een spetterende show in vrolijke nationale kostuums.
Tijd om terug te keren naar ons hotel alwaar we moe van alle indrukken van vandaag snel in slaap vallen.
Zondag 25 mei 2008. Shavnabada Klooster.
Dit klooster is gelegen op circa 20 kilometer uit de stad Tbilisi. Ongeveer 6 jaar gelden was dit mijn eerste bezoek aan Georgië, ik was uitgenodigd door Mama ( = vader) Shio en zijn monniken om te beginnen, tezamen met hen, met toerisme. Dat ik er verschillende malen in dit klooster ben teruggekomen, komt omdat Mama Shio en zijn monniken vrienden van mij zijn geworden, dus elke keer wanneer ik in Georgië ben, moet ik even langs gaan.
Hoog bovenop de heuvel, moeilijk te bereiken met en gewone auto, via een hobbel de bobbel weg, een lust - en rust oord.
Vandaag is het Zondag en Mama Shio begint zijn circa 5 uren durende orthodoxe kerkdienst om 10.00 uur en dus zal de dienst om ongeveer 15.00 uur stoppen. Wij komen rond 13.30 uur aan bij het kloosterkerkje en zien vele auto’s daar geparkeerd staan. Vaste bezoekers van de dienst, naar het blijkt. Je moet er veel voor over hebben indien je de dienst wenst bij te wonen. Maar Mama Shio en zijn team zijn meer dan de moeite waard. Ik ga het kerkje binnen en ziet dat de kerk propvol is. Aan de linkerzijde in de kerk staan de vrouwen en aan de rechterzijde de mannen. Er is geen orgel in een orthodoxe kerk, men zingt a capella en dat is schitterend. Na een tijdje ga ik de kerk uit, daar ontmoet ik de monniken en wordt ik uitgebreid ter verwelkoming gekust op beide wangen. Ik kus mijn vrienden terug. Probeer wat met hen te praten, maar mijn kennis van het Georgisch en hun kennis van de Nederlandse taal zijn niets, dus wordt het handen en voeten taal. We komen er wel uit. Het is heel gewoon om van tijd tot tijd de kerkdienst voor eventjes te verlaten, bijvoorbeeld om met andere even gewoon bij te kletsen.
Voor het einde van de kerkdienst is er een openbare biecht. De biechteling knielt neer bij Mama Shio en doet in het openbaar zijn biecht. Een omstander verteld mij dat Mama Shio de kunst verstaat om van grote problemen binnen enkele minuten deze te reduceren tot een miniem , bijna onbelangrijk probleempje. Wie doet het hem na?
Na de biecht volgt zijn zegen. Dit gebeurd per persoon. Men kust de - heilige icoon - vervolgens buigt men verder het hoofd en tikt met het voorhoofd tegen de icoon aan. Vervolgens stapt men naar Mama Shio toe, kust het goudkleurige metalen en / of houten kruis waar Jezus op zichtbaar is en daarna kust men de hand van Mama Shio. De volgende stap is dat je door een monnik rijkelijk gezegend wordt door middel van een wijwaterkwast die in een emmer met gezegend water is gestopt.
Ik ben die gang niet gegaan, toch werd ik door de Monniken en met toestemming van Mama Shio, ook meer dan rijkelijk met wijwater besproeid. Aan het einde van dienst, in de uitgang van de kerk, kan men een stukje brood en wat wijn nemen. In het voorportaal van de kerk staat Irakli die het beheer heeft over de souvenirs die de kerk hier verkoopt en gezegend worden door Mama Shio.
Mama Shio wist van mijn komst en had alle tijd voor mij vrijgemaakt, zover dat in zijn functie kan. Wij gingen naar het appartement alwaar de Patriarch verblijft wanneer hij in Shavnabada verblijft.
De tafel werd gedekt, we waren vriendschappelijk met elkaar aan het praten, toen er plotseling even een pauze was. Wat bleek: een belangrijke Buitenlandse ambassadeur was met zijn vrouw bij het Shavnabada Klooster aangekomen. Zijn veiligheidsman controleerde de situatie ( de ambassadeur was nooit eerder in dit klooster geweest) en gaf toestemming aan de Ambassadeur en zijn vrouw de kamer van Mama Shio te betreden. Wij kletsten heel wat af over voor mij belangrijke zaken zoals de Georgische wijnverkoop in zijn land. We kletsten niet alleen, dronken en proosten, aten en genoten van het klooster en zijn kloosterteam, die er alles aandeed om ons tevreden te stellen.
De ene -- proost - volgende na de andere, het was gezellig en dus snelde de tijd voort. Na ons bezoek gingen we naar de Klooster wijnkelder, alwaar in grote aarden kruiken de wijnen in de grond zijn opgeslagen. Mama Shio liet ons niet eerder gaan voordat we de voortreffelijke wijn, die de Koning van Spanje Juan Carlos voor zijn 70 ste verjaardag (dus 70 flessen) van het klooster had gekregen ook mochten proeven.
Mama Shio gaf ons ook een fles van een ander jaar, die ook voortreffelijk smaakte.
Tot ziens mama Shio, ik hoop tot een volgend bezoek, binnenkort of in de toekomst.
Maandag 26 mei 2008.
Vandaag is het vrijheidsfeest in Georgië, een nationale feestdag. Op een paar doelgroepen na, die altijd moeten werken, is iedereen vrij. Al gedurende een paar dagen wordt er hard gewerkt op - en aan de Rustavelli Avenue, de meest belangrijkste straat van Tbilisi om deze nog meer op te vrolijken. Overal staan dranghekkern, overal hangen de Georgische vlaggen.
Er wordt niet alleen in de stad, maar ook ver erbuiten, veel verbeterd, de steden zijn nu ook weer kleurrijk om te zien. Het oude centrum is binnenkort aan de beurt om gerenoveerd te worden. Wel zal het oude karakter worden behouden, dat hoort ook zo.
In het centrum zijn gezellige kroegjes, gewone - , mondaine - en exclusieve restaurants en hotels en nog veel meer. Verschillende fonteinen spuiten hun water hoog de lucht in, alwaar de zon weer zich van zijn warme en vrolijke kleuren laat zien. Het is echt een feestdag.
In Tbilisi worden op dit moment diverse 4 en 5 sterren hotels gebouwd.
Ook diverse oudere hotels worden omgetoverd naar hotels die in de nieuwe tijd passen.Het buitenland en meerdere andere investeerders hebben vertrouwen in Georgië, en waarom wij dan ook niet. Ik zou zeggen, kom en overtuig jezelf.
Op de Rustavelli Avenue wordt nog in de vroege ochtend hard gewerkt om de enorme toeloop van mensen in goede banen te leiden. In de straten die uitlopen op de Rustavelli Avenue, staan onze Connexion en HTM bussen geparkeerd met het doel om de wegen te blokkeren zodat de festiviteiten door kunnen gaan en niet worden gestoord door de enorme autostroom die Tbilisi kent.
Op sommige hoeken van de straat, staat de Georgische ME, die we later in de gele bussen van Connexion en de HTM worden afgevoerd. De ME was niet nodig, alles ging ordentelijk.
Maar wat ging er dan zeer ordentelijk? Er is een indrukwekkende militaire parade die afgenomen wordt door het Ministercorps en de President van Georgië. Er word gelachen, geklapt, gezongen en genoten. De ijsverkoper doet goede zaken. Verschillende USA soldaten lopen langs de Georgische soldaten door en wederzijds spreken ze met elkaar. De Georgische mannen, die bij elkaar bekend zijn, kussen elkaar 1 x op de wang ter begroeting. Zo doen ook de Georgische militairen dat ook. Op het gezicht van de USA soldaten kan je lezen dat ze dit wel heel erg vreemd vinden, zoiets gebeurd thuis niet!
Dan is het er het moment! De show gaat beginnen. Vredelievende troepen uit Georgië starten hun parades. Er wordt door hen vrolijk en uitbundig gezongen en verschillende malen zie ik een super wave beweging die gevolgd wordt door alle Georgische militairen door de straten gaan. Een geweldig en apart gezicht om dat te zien. Geweldig dit spontane spektakel. Rollend materiaal, allen voorzien van de Georgische vlag , wisselen de Georgische mandschappen af. Een aantal vliegtuigen vliegen hoog boven de Rustavelli Avenue en laten kleurrijke rookslierten in de lucht achter. Deze show is geen uiting van militaire kracht, het is ter herdenking van de Georgische vrijheid, alwaar het gros van de mensen erg blij mee zijn. Men heeft slechte tijden gekend, maar nu verder met de goede tijden die beslist zullen komen, voor zover die er niet al zijn.
De zon wordt steeds warmer, op straat wordt het steeds drukker, vele mensen, veel kinderen. Verkopers die van alles verkopen, van Georgische vlaggetjes tot hotdogs en nog veel meer. Het is een geweldig samenzijn.
De show is opgevoerd, het normale leven herneemt zich weer. De soldaten zijn vertrokken, het rollend militair materieel wordt de stad uitgereden.
De hoogwaardigheidsbekleders (bijna allemaal met rood verbrande koppen), de internationale - en lokale pers, ze hebben het allemaal weer gezien. Tot een volgend jaar!
Wij lopen verder de oude binnenstad in, die meer dan de moeite waard is om gezien te worden.
De Rustavelli loopt nu leeg, veel mensen proberen met de bus weer naar huis te gaan. Het aanbod van mensen is veel groter dan het aantal bussen beschikbaar. Ik wacht een ½ uur op mijn bus, die nog steeds niet wil komen. Ik besluit de taxi terug naar mijn hotel te nemen. Voor een luttele 4 Lari ( = 2 Euro) wordt ik naar mijn hotel gereden.
Ik heb nog een afspraak vandaag met een vriend en moet beslist op tijd zijn.
Dinsdag 27/5 - Woensdag 28/5 - Donderdag 29/5/2008.
Deze drie dagen geven wij een Seminar Tourism .
Er komen zo’n 100 personen die werkzaam zijn of gaan werken in het toerisme op af. Allen zijn super geïnteresseerd in dat wat we hen te vertellen hebben. Met mijn meer dan 30 jaren ervaring in het toerisme kan ik hen op velerlei gebied assisteren en helpen, zoals ik dat ook toen gedaan heb.
Gedurende deze dagen ben ik tot 5 x toe voor de Georgische TV camera’s geïnterviewd. Mij werd gevraagd over het toerisme in Georgië, welke ik een zeer grote kans geef.
Op Zaterdag 30/05/2008 houden we een - brain picking - session, die ook druk wordt bezocht. Aan het einde van deze cursus krijgt iedere deelnemer en deelneemster een CERTIFICAAT als bewijs dat ze deel hebben genomen aan het Seminar Tourism.
Wij hebben gesproken met de Chairman van het Toeristen Buro van Georgië, die ons vertelde dat we voor hen nodig zijn en hij hoopt dat we weer spoedig naar Georgië komen.
Waarom gaat U niet eens naar Georgië? Er is zoveel te zien aan cultuur, natuur en natuurlijk is er ook voor sporters veel te doen.
Fred Vorstenbosch
EEN LAND VOL VAN LEGENDES EN MYTHEN.
Mei 2008.
21/5/08
Om 10.40 vertrek de Boeing van Georgian Airlines voor een directe vlucht, dus zonder overstappen, vanaf Schiphol naar de hoofdstad van Georgië, gelegen in de Caucasus, te weten Tbilisi.
Om maar extra informatie te geven over dit schitterende land, wist U dat:
1 Georgië verteld, dat van oudsher Europa in Georgië is begonnen.
2 Dat in Georgië de oudste sporen te vinden zijn van de eerste Europese beschaving.
3 Dat de eerste Christenen in Europa zich eerst in Georgië vestigden.
4 Dat Georgië de hoogste bergen van Europa heeft, ja zelfs hoger dan in Zwitserland en dat ze boven de 5642 meter hoog zijn.
5 Dat de hoofdstad van Georgië, Tbilisi, gelegen is op de kruising tussen Azië en Europa.
6 Dat U heel Europa in een klein land zoals Georgië is, hier kunt vinden.
7 Dat in Georgië de eerste wijn ooit werd geproduceerd.
8 Dat Georgië geschikt is voor zowel zomer en wintervakanties en het hele jaar door.
9 Dat U in Georgië kunt ontdekken, beleven, genieten en nog veel meer met hun zeer gastvrije bevolking en dat de toerist gezien wordt als een geschenk van God.
Naar dit land ben ik dus weer onderweg. Het wordt voor mij inmiddels de 6 e maal dat ik hier geweest ben om mijn seminar toerisme te geven .
Na een vlucht van circa 4,5 uur komen we aan op het nieuwe vliegveld van Tbilisi. Alles ziet er gelikt uit, zeker wanneer men dat vergelijkt met het oude vliegveld waar ik reeds 5 x ben op geland.
Het eerste deel is al eerder aan U gepresenteerd.
Ik vervolg mijn reisverhaal over Georgie hieronder.
Zaterdag 24/05/2008 - regio KAGETHI deel 2.
Weer een volgende ontdekkingsreis door Georgië. We verlaten met de auto Tbilisi en rijden naar een meer warm gebied va het land. De weg is goed te berijden en geasfalteerd. Het zijn hier de landbouwgronden die de streek belangrijk maken. De oogsten zijn hier eerder te oogsten dan in andere delen van het land. In het gedeelte waar we nu doorrijden staan klein formaat oliepompen te werken. Georgië heeft dus olie in de grond zitten, echter vertelde de reisleidster me, te weinig om Georgië geheel te voorzien van olie, men moet dus ook importeren. Nu rijden in de streek met de naam SIGNAGI welke een van de belangrijkste wijnstreken van Georgië is. Links als zowel recht van de wegen zijn praktisch onmetelijke wijndruiven velden. De natuur is geweldig en kent een prachtige kleurschakering van diverse tinten groen. Het is hier licht heuvelachtig.
Ik had gisteren al hevige niesbuien, snotterende neus, etc. Bij de apotheek koop ik tien tabletten tegen allergie van de plataanbomen. Na twee uren werken ze al. Oh ja, de prijs voor deze 10 tabletten bedroeg € 0,50 totaal. Ik heb er nu genoeg tot het einde van mijn verblijf in Georgië.
Buiten de wijn is er ook een kaasproductie in deze streek. Langs de wegen, in de dorpjes, staan kleine stalletjes alwaar je deze en andere goederen kunt kopen. Meestal zijn dit soort standjes onbemand. Pas wanneer er een klant komt om iets te vragen c.q. te kopen, dan komt er iemand naar de stand toe om af te rekenen.
Men zegt dat ook de KAGETHI streek het beste vlees komt. Derhalve zie je pas geslachte varkens (zonder hoofd) aan de weg aan rekken ondersteboven hangen. Men kan een heel (geslacht) varken kopen of gedeeltes hiervan.
Er zijn al heel wat fietsers uit diverse landen in Georgië geweest (ziet mijn fietsartikel over Georgië eldere) . We passeren meerdere groepen fietsers die, gezeten op hun mountainbikes zich door middel van zich in te spannen, zich ontspannen. Er zijn geen fietspaden, maar auto’s passeren de fietsers met een grote bocht, zodat je veilig kunt genieten van je fietstocht door Georgië.
Het wordt warmer, de klokt laat ons zien dat het 12.00 uur is. De herders, hun honden en schapen, parkeren zich onder de schaduwrijke bomen voor hun middagdutje. Niet elke hond zal een dutje doen, de boel wordt door zeer waakzame honden in de gaten gehouden, zodat deze kunnen ingrijpen, mocht dat nodig zijn.
Onderweg passeren we een burcht die uit de 16 e eeuw stamt. Deze burcht staat moederziel alleen in het veld. Na circa 3 uren gereden te hebben, komen we bij een, in de bergen gelegen, indrukwekkend gerestaureerd nonnenklooster aan. Het is erg druk op de parkeerplaats. Grote toeristenbussen, kleine busjes, allemaal volgeladen met geïnteresseerden. Voornamelijk worden er schoolkinderen (leeftijd circa 15 jaar) bij dit klooster afgeleverd.
Dit zeer oude nonnenklooster is zeer geïsoleerd gelegen en ademt een rustieke sfeer uit. Het is heel druk in de kloosterkerk. In dit kerkje liggen de overblijfselen van de heilige NINO, een vrouw die als roeping meekreeg om het Christendom in de 4 e eeuw naar Georgië te brengen. Nino is in een wit marmeren graf gelegen en vele meisjes staan in een rij om het graf te mogen aanraken. De naam van het kloostercomplex is BOBEBE.
Mijn reisleidster heeft mij vele prachtige verhalen over deze vrouw Nino verteld. Deze verhalen zijn vastgelegd in dit kloostercomplex. U zou kunnen denken dat in dit klooster alleen oude nonnen wonen. Het tegendeel is waar. Ik kwam gedurende mijn rondwandelingen op het kloosterterrein ook 18 jarige nonnen tegen, gekleed in hun zwarte kleding, die zich ten dienste van Nino hebben gesteld.
Nu de foto’s gemaakt zijn, na genoten te hebben van de rust en orde van dit klooster, vervolgen we onze weg. We rijden door een licht berggebied en weer komen we fietsers tegen. Uiteindelijke komen we in het zuurstokkleurige oude, maar geheel vernieuwde en / of plaatsje SIGNAGI aan alwaar je onder meer 7 dagen per week en 24 uren per dag kunt trouwen en / of scheiden.
Het dorpje bestaat uit een nieuw en oud gedeelte. Wij bezoeken al lopend het oude gedeelte van dit plaatsje. We bezoeken een bedrijfje die zelf handgeknoopte tapijten maakt en verkoopt.
In de periode vanaf de 11 e tot de 18 e eeuw, is er een soort van Chinese verdedigingsmuur met 23 torens gebouwd. De 23 torens dragen de namen van de omliggende dorpjes. Wanneer je op deze verdedigingsmuur zou klimmen, heb je een prachtig uitzicht over de ALAZANI vallei met uitzicht op de KAGETHI Caucasus bergen. We bezoeken het geheel gerenoveerd museum. Het is voor mij nieuw dat in een Georgisch museum de teksten en in het Georgisch en in de Engelse taal zijn geschreven. Na de lunch, in een restaurant gebouwd in de stijl van een burcht, rijden we via een hobbel en bobbel weg weer richting Tbilisi. Vlak voor Tbilisi is er een heel grote markt waar niet alleen Georgiërs - maar ook mensen uit omringende landen hun in - en verkopen doen. Een bont spektakel. Helaas hebben we geen tijd om deze markt te bezoeken. De parkeerplaatsen, inclusief de openbare - en snelweg, staan vol met geparkeerde auto’s van mensen die wel de markt bezoeken. Ze zijn gekomen vanuit het binnen - en buitenland.
Vanavond diner in een zeer luxe restaurant, waar naar mijn idee alleen maar mensen komen die het een en ander uit te geven hebben.
Het diner is geweldig van smaak, presentatie en service met een glimlach. Gedurende het diner is er een bandje die Georgische muziek ten horen geeft, aansluitend treed er een Georgische dansgroep op met een spetterende show in vrolijke nationale kostuums.
Tijd om terug te keren naar ons hotel alwaar we moe van alle indrukken van vandaag snel in slaap vallen.
Zondag 25 mei 2008. Shavnabada Klooster.
Dit klooster is gelegen op circa 20 kilometer uit de stad Tbilisi. Ongeveer 6 jaar gelden was dit mijn eerste bezoek aan Georgië, ik was uitgenodigd door Mama ( = vader) Shio en zijn monniken om te beginnen, tezamen met hen, met toerisme. Dat ik er verschillende malen in dit klooster ben teruggekomen, komt omdat Mama Shio en zijn monniken vrienden van mij zijn geworden, dus elke keer wanneer ik in Georgië ben, moet ik even langs gaan.
Hoog bovenop de heuvel, moeilijk te bereiken met en gewone auto, via een hobbel de bobbel weg, een lust - en rust oord.
Vandaag is het Zondag en Mama Shio begint zijn circa 5 uren durende orthodoxe kerkdienst om 10.00 uur en dus zal de dienst om ongeveer 15.00 uur stoppen. Wij komen rond 13.30 uur aan bij het kloosterkerkje en zien vele auto’s daar geparkeerd staan. Vaste bezoekers van de dienst, naar het blijkt. Je moet er veel voor over hebben indien je de dienst wenst bij te wonen. Maar Mama Shio en zijn team zijn meer dan de moeite waard. Ik ga het kerkje binnen en ziet dat de kerk propvol is. Aan de linkerzijde in de kerk staan de vrouwen en aan de rechterzijde de mannen. Er is geen orgel in een orthodoxe kerk, men zingt a capella en dat is schitterend. Na een tijdje ga ik de kerk uit, daar ontmoet ik de monniken en wordt ik uitgebreid ter verwelkoming gekust op beide wangen. Ik kus mijn vrienden terug. Probeer wat met hen te praten, maar mijn kennis van het Georgisch en hun kennis van de Nederlandse taal zijn niets, dus wordt het handen en voeten taal. We komen er wel uit. Het is heel gewoon om van tijd tot tijd de kerkdienst voor eventjes te verlaten, bijvoorbeeld om met andere even gewoon bij te kletsen.
Voor het einde van de kerkdienst is er een openbare biecht. De biechteling knielt neer bij Mama Shio en doet in het openbaar zijn biecht. Een omstander verteld mij dat Mama Shio de kunst verstaat om van grote problemen binnen enkele minuten deze te reduceren tot een miniem , bijna onbelangrijk probleempje. Wie doet het hem na?
Na de biecht volgt zijn zegen. Dit gebeurd per persoon. Men kust de - heilige icoon - vervolgens buigt men verder het hoofd en tikt met het voorhoofd tegen de icoon aan. Vervolgens stapt men naar Mama Shio toe, kust het goudkleurige metalen en / of houten kruis waar Jezus op zichtbaar is en daarna kust men de hand van Mama Shio. De volgende stap is dat je door een monnik rijkelijk gezegend wordt door middel van een wijwaterkwast die in een emmer met gezegend water is gestopt.
Ik ben die gang niet gegaan, toch werd ik door de Monniken en met toestemming van Mama Shio, ook meer dan rijkelijk met wijwater besproeid. Aan het einde van dienst, in de uitgang van de kerk, kan men een stukje brood en wat wijn nemen. In het voorportaal van de kerk staat Irakli die het beheer heeft over de souvenirs die de kerk hier verkoopt en gezegend worden door Mama Shio.
Mama Shio wist van mijn komst en had alle tijd voor mij vrijgemaakt, zover dat in zijn functie kan. Wij gingen naar het appartement alwaar de Patriarch verblijft wanneer hij in Shavnabada verblijft.
De tafel werd gedekt, we waren vriendschappelijk met elkaar aan het praten, toen er plotseling even een pauze was. Wat bleek: een belangrijke Buitenlandse ambassadeur was met zijn vrouw bij het Shavnabada Klooster aangekomen. Zijn veiligheidsman controleerde de situatie ( de ambassadeur was nooit eerder in dit klooster geweest) en gaf toestemming aan de Ambassadeur en zijn vrouw de kamer van Mama Shio te betreden. Wij kletsten heel wat af over voor mij belangrijke zaken zoals de Georgische wijnverkoop in zijn land. We kletsten niet alleen, dronken en proosten, aten en genoten van het klooster en zijn kloosterteam, die er alles aandeed om ons tevreden te stellen.
De ene -- proost - volgende na de andere, het was gezellig en dus snelde de tijd voort. Na ons bezoek gingen we naar de Klooster wijnkelder, alwaar in grote aarden kruiken de wijnen in de grond zijn opgeslagen. Mama Shio liet ons niet eerder gaan voordat we de voortreffelijke wijn, die de Koning van Spanje Juan Carlos voor zijn 70 ste verjaardag (dus 70 flessen) van het klooster had gekregen ook mochten proeven.
Mama Shio gaf ons ook een fles van een ander jaar, die ook voortreffelijk smaakte.
Tot ziens mama Shio, ik hoop tot een volgend bezoek, binnenkort of in de toekomst.
Maandag 26 mei 2008.
Vandaag is het vrijheidsfeest in Georgië, een nationale feestdag. Op een paar doelgroepen na, die altijd moeten werken, is iedereen vrij. Al gedurende een paar dagen wordt er hard gewerkt op - en aan de Rustavelli Avenue, de meest belangrijkste straat van Tbilisi om deze nog meer op te vrolijken. Overal staan dranghekkern, overal hangen de Georgische vlaggen.
Er wordt niet alleen in de stad, maar ook ver erbuiten, veel verbeterd, de steden zijn nu ook weer kleurrijk om te zien. Het oude centrum is binnenkort aan de beurt om gerenoveerd te worden. Wel zal het oude karakter worden behouden, dat hoort ook zo.
In het centrum zijn gezellige kroegjes, gewone - , mondaine - en exclusieve restaurants en hotels en nog veel meer. Verschillende fonteinen spuiten hun water hoog de lucht in, alwaar de zon weer zich van zijn warme en vrolijke kleuren laat zien. Het is echt een feestdag.
In Tbilisi worden op dit moment diverse 4 en 5 sterren hotels gebouwd.
Ook diverse oudere hotels worden omgetoverd naar hotels die in de nieuwe tijd passen.Het buitenland en meerdere andere investeerders hebben vertrouwen in Georgië, en waarom wij dan ook niet. Ik zou zeggen, kom en overtuig jezelf.
Op de Rustavelli Avenue wordt nog in de vroege ochtend hard gewerkt om de enorme toeloop van mensen in goede banen te leiden. In de straten die uitlopen op de Rustavelli Avenue, staan onze Connexion en HTM bussen geparkeerd met het doel om de wegen te blokkeren zodat de festiviteiten door kunnen gaan en niet worden gestoord door de enorme autostroom die Tbilisi kent.
Op sommige hoeken van de straat, staat de Georgische ME, die we later in de gele bussen van Connexion en de HTM worden afgevoerd. De ME was niet nodig, alles ging ordentelijk.
Maar wat ging er dan zeer ordentelijk? Er is een indrukwekkende militaire parade die afgenomen wordt door het Ministercorps en de President van Georgië. Er word gelachen, geklapt, gezongen en genoten. De ijsverkoper doet goede zaken. Verschillende USA soldaten lopen langs de Georgische soldaten door en wederzijds spreken ze met elkaar. De Georgische mannen, die bij elkaar bekend zijn, kussen elkaar 1 x op de wang ter begroeting. Zo doen ook de Georgische militairen dat ook. Op het gezicht van de USA soldaten kan je lezen dat ze dit wel heel erg vreemd vinden, zoiets gebeurd thuis niet!
Dan is het er het moment! De show gaat beginnen. Vredelievende troepen uit Georgië starten hun parades. Er wordt door hen vrolijk en uitbundig gezongen en verschillende malen zie ik een super wave beweging die gevolgd wordt door alle Georgische militairen door de straten gaan. Een geweldig en apart gezicht om dat te zien. Geweldig dit spontane spektakel. Rollend materiaal, allen voorzien van de Georgische vlag , wisselen de Georgische mandschappen af. Een aantal vliegtuigen vliegen hoog boven de Rustavelli Avenue en laten kleurrijke rookslierten in de lucht achter. Deze show is geen uiting van militaire kracht, het is ter herdenking van de Georgische vrijheid, alwaar het gros van de mensen erg blij mee zijn. Men heeft slechte tijden gekend, maar nu verder met de goede tijden die beslist zullen komen, voor zover die er niet al zijn.
De zon wordt steeds warmer, op straat wordt het steeds drukker, vele mensen, veel kinderen. Verkopers die van alles verkopen, van Georgische vlaggetjes tot hotdogs en nog veel meer. Het is een geweldig samenzijn.
De show is opgevoerd, het normale leven herneemt zich weer. De soldaten zijn vertrokken, het rollend militair materieel wordt de stad uitgereden.
De hoogwaardigheidsbekleders (bijna allemaal met rood verbrande koppen), de internationale - en lokale pers, ze hebben het allemaal weer gezien. Tot een volgend jaar!
Wij lopen verder de oude binnenstad in, die meer dan de moeite waard is om gezien te worden.
De Rustavelli loopt nu leeg, veel mensen proberen met de bus weer naar huis te gaan. Het aanbod van mensen is veel groter dan het aantal bussen beschikbaar. Ik wacht een ½ uur op mijn bus, die nog steeds niet wil komen. Ik besluit de taxi terug naar mijn hotel te nemen. Voor een luttele 4 Lari ( = 2 Euro) wordt ik naar mijn hotel gereden.
Ik heb nog een afspraak vandaag met een vriend en moet beslist op tijd zijn.
Dinsdag 27/5 - Woensdag 28/5 - Donderdag 29/5/2008.
Deze drie dagen geven wij een Seminar Tourism .
Er komen zo’n 100 personen die werkzaam zijn of gaan werken in het toerisme op af. Allen zijn super geïnteresseerd in dat wat we hen te vertellen hebben. Met mijn meer dan 30 jaren ervaring in het toerisme kan ik hen op velerlei gebied assisteren en helpen, zoals ik dat ook toen gedaan heb.
Gedurende deze dagen ben ik tot 5 x toe voor de Georgische TV camera’s geïnterviewd. Mij werd gevraagd over het toerisme in Georgië, welke ik een zeer grote kans geef.
Op Zaterdag 30/05/2008 houden we een - brain picking - session, die ook druk wordt bezocht. Aan het einde van deze cursus krijgt iedere deelnemer en deelneemster een CERTIFICAAT als bewijs dat ze deel hebben genomen aan het Seminar Tourism.
Wij hebben gesproken met de Chairman van het Toeristen Buro van Georgië, die ons vertelde dat we voor hen nodig zijn en hij hoopt dat we weer spoedig naar Georgië komen.
Waarom gaat U niet eens naar Georgië? Er is zoveel te zien aan cultuur, natuur en natuurlijk is er ook voor sporters veel te doen.
Fred Vorstenbosch
Georgia deel 1, mei 2008
FRED VORSTENBOSCH over GEORGIË, deel 1
EEN LAND VOL VAN LEGENDES EN MYTHEN.
Mei 2008.
21/5/08
Om 10.40 vertrek de Boeing van Georgian Airlines voor een directe vlucht, dus zonder overstappen, vanaf Schiphol naar de hoofdstad van Georgië, gelegen in de Caucasus, te weten Tbilisi.
Om maar extra informatie te geven over dit schitterende land, wist U dat:
1 Georgië verteld, dat van oudsher Europa in Georgië is begonnen.
2 Dat in Georgië de oudste sporen te vinden zijn van de eerste Europese beschaving.
3 Dat de eerste Christenen in Europa zich eerst in Georgië vestigden.
4 Dat Georgië de hoogste bergen van Europa heeft, ja zelfs hoger dan in Zwitserland en dat ze boven de 5642 meter hoog zijn.
5 Dat de hoofdstad van Georgië, Tbilisi, gelegen is op de kruising tussen Azië en Europa.
6 Dat U heel Europa in een klein land zoals Georgië is, hier kunt vinden.
7 Dat in Georgië de eerste wijn ooit werd geproduceerd.
8 Dat Georgië geschikt is voor zowel zomer en wintervakanties en het hele jaar door.
9 Dat U in Georgië kunt ontdekken, beleven, genieten en nog veel meer met hun zeer gastvrije bevolking en dat de toerist gezien wordt als een geschenk van GOD.
Naar dit land ben ik dus weer onderweg. Het wordt voor mij inmiddels de 6 e maal dat ik hier geweest ben.
Na een vlucht van circa 4,5 uur komen we aan op het nieuwe vliegveld van Tbilisi. Alles ziet er gelikt uit, zeker wanneer men dat vergelijkt met het oude vliegveld waar ik reeds 5 x ben op geland. Tegenover het vliegveld ligt, ook nieuw aangelegd, het moderne treinstation. De trein brengt je in luttele minuten van het vliegveld naar Tbilisi. In de stationshal is een modern winkelcentrum. Wat is er veel veranderd sinds ik voor de laatste maal in Georgië (november 2003) geweest ben. Er is en er wordt keihard gewerkt aan de infrastructuur. Oude gebouwen zijn kleurrijk geworden en opgeknapt. Georgië moet ook het vakantieland worden voor Westerse toeristen. De toeristen die hier komen zijn voornamelijk uit Estland, Letland, Litouwen, Duitsland, Engeland, Amerika, uit Israël en anderen bezoekers zoals uit Nederland.
De zon schijnt uitbundig en het is lekker warm.
Mako (haar officiële naam is Manana) komt ons ophalen, ze werkt voor het Ministerie van Economische Ontwikkeling, afdeling Toerisme. Ze heeft de taak ons verder, gedurende ons verblijf, te gaan assisteren en helpen.
De werkzaamheden bij de paspoortcontrole, die vroeger nog wel eens stroef liepen, zijn gemoderniseerd en gecomputeriseerd, welke de afhandeling gemakkelijker en sneller maakt. Mako vangt ons op en direct daarna worden we naar de Mercedes gebracht waar onze, overigens keurige, chauffeur ons ook verwelkomt.
We worden naar het eenvoudige hotel Europa gebracht, dat ergens wat verder weg in een buitenwijk van de miljoenen stad is gelegen. Overal rijden gele bussen. Velen daarvan zijn een paar jaar geleden al geschonken door de Nederlandse firma’s Connexxion en de HTM. Ook rijden er kleinere gele bussen rond, echter die zijn zelf aangeschaft. Niet ver van ons hotel ligt een bus opstapplaats.
Het hotel is oubollig, die op internet veel aan service aanbiedt, echter dat niet echt levert. De kamers zijn ouderwets ingericht, sommige hebben een zitbad en anderen een jacuzzi. Maar wat geeft het, de kamers zijn schoon, de lakens en handdoeken worden elke dag verschoont, het ontbijt is simpel, echter ik klaag niet over het eten in Georgië. De middagmaaltijden zijn meer dan uitbundig en het diner overtreft dat.
Wij slapen dus (dit in verband met de kosten) in dit eenvoudige hotel, echter er zijn ook meerdere zeer moderne 4 en 5 sterren hotel in Tbilisi. Georgië heeft veel te bieden aan investeerders en zakenmensen. Er worden nieuwe, zeer moderne flats en huizen, gebouwd en te koop aangeboden, voor elk wat wils. Er staan voor 2008 en 2009 enkele nieuwe 5 sterrenhotel te bouwen in de planning. En zo ontwikkeld Georgië zich in een razend snel tempo.
Alles wordt er aangedaan om het toerisme op een hoog plan te brengen en wij helpen hun hiermee.
Het verwonderd me, dat er zo vele moderne auto’s rondrijden, de oudjes zijn bijna helemaal uit het straatbeeld verdwenen. In het binnenland zal je de oudjes nog wel eens aantreffen. Georgië is hard van plan, en men werkt er keihard aan, om een modern land te worden.
In - en buiten de stad worden vele - nieuwe (hoge en lage ) gebouwen opgeleverd en nieuwe gebouwd. De stad is aan het groeien in kwantiteit als is kwaliteit. Het oude centrum wordt behouden en opgeknapt.
Om 20.00 uur worden we door het Ministerie van Toerisme van ons hotel afgehaald voor een Georgische diner. Een heel smakelijk diner. Bij de ingang van het restaurant worden we verzocht even te wachten,. Het is verkiezingsdag in Georgië en daardoor is het heel erg druk in de vele restaurants zowel in en buiten de stad. Het lijkt er op dat uit eten gaan een nationaal gebruik is. Na enige tijd wachten krijgen we een tafel bij het raam met uitzicht op de straat. Er worden vele spijzen besteld en je denkt, dat kan ik niet allemaal opeten. Dat er veel spijzen worden besteld betekend dan ook niet dat jij dat allemaal zelf en alleen moet opeten. De bestelling is voor alle tafelgenoten en die prikken allemaal vanaf de vele schalen en schaaltjes , lekker hun eigen vorkje mee. Typisch voor het uit eten is, dat men hiervoor ruim de tijd neemt en daarbij ook zeer lekkere wijnen bij drinkt.
Gedurende het diner krijgen we informatie hoe ons verblijf er uit gaat zien en over het seminar toerisme dat wij gaan geven gedacht wordt.
Gedurende ons seminar toerisme, dat later gedurende ons bezoek is, komen vertegenwoordigers van de tour operators, mensen van het Ministerie van Toerisme, studenten van diverse universiteiten die te maken hebben met toerisme, etc.
Rond 22.00 uur zijn we weer terug in ons hotel. Het is nu nog te vroeg om naar onze kamers en naar bed te gaan. Buiten is het nog aangenaam warm en we besluiten om nog even op het terras te gaan zitten. Plotseling krijg ik nog, zomaar uit het niets komend, bezoek van een kennis (Irina) , die ik inmiddels meer dan 6 jaar geleden ontmoet heb in Georgië. We kletsen heel wat af en voordat we in de gaten hebben is het 00.00 uur en dus tijd om te gaan slapen.
Dinsdag 22/5/08.
Al rond 05.00 uur in de ochtend is het al licht en omdat ik geen overgordijnen in mijn kamer heb die ik kan sluiten, zodat het wat donkerder is in mijn kamer, is het ook licht in mijn kamer. Ik heb geen zin om op te staan en blijf tot half acht liggen. Ik neem een bad en daarna daal af naar het restaurant van het hotel. In het restaurant is het nog donker, ik ga weer terug naar mijn kamer en zie dat achter de receptie de receptionist op een leren bank ligt te slapen. Die heeft zeker nachtdienst gehad. Om 8 uur probeer ik het nog weer een keer om te kijken of inmiddels het restaurant geopend is en ik heb geluk, er is iemand aanwezig. Ze wijst er vriendelijk op dat het ontbijt pas vanaf 09.00 uur wordt neergezet dat in plaats van het door Mako opgegeven tijd van acht uur. Wij blijven in het restaurant, we gaan zitten en langzaam maar zeker wordt er stuk voor stuk ons een ontbijt gemaakt en rond 09,15 uur zijn we klaar met ons ontbijt. Onze reisleidster Eliza, die ik ken van een vorige reis in Georgië en mij derhalve enthousiast mij kust ter begroeting, staat samen met onze geweldige chauffeur reeds vanaf precies 09.00 uur voor ons klaar. Vandaag gaan we een rit van ongeveer 300 kilometer maken over de militaire highway tot aan de Russische grens ( 7 kilometer voor deze grens kunnen we niet verder) over de hoogste sneeuwzekere bergen van Europa, de Caucasus.
Wij rijden Tbilisi uit en zijn dus onderweg. Na ongeveer 50 kilometer uit de stad gereden te hebben over goede 2 baanswegen, langzaam aan stijgende wegen en prachtige uitzichten, geiten, koeien en schapen op de wegen die in grote getallen onderweg zijn naar over de bergen sappige en grazige weiden, komen we bij het Ananure fort aan . Dit fort is gelegen op een soort van kleine landtong direct aan het mooie groene water van een stuwmeer. In dit fort zijn verschillende kerken en kerkjes. De grootste kerk is te bezichtigen. Helaas moesten wij ook constateren en horen, dat toen Georgië onder Russische invloed stond, dat toen simpelweg de kostbare fresco’s, door middel van witkalk overgeverfd zijn. De oorspronkelijke iconen zijn ook niet meer aanwezig en deze zijn nagemaakt en een paar hangen weer in deze kerk.
De zon schijnt uitbundig, het is warm, je kunt je beter insmeren met zonnecrème om niet te verbranden. Buiten het fort zitten een paar oude dametjes veelkleurige sokken te breien met het doel om deze aan de toeristen te verkopen. Ook verkopen ze ondermeer namaak icoontjes, fruit, snoep en wat er nog meer te vinden is in hun stalletjes. Na wat rond gelopen hebben, vraagt David, onze chauffeur , of we weer willen instappen om verder te rijden. Hij en Eliza willen ons nog veel meer laten zien van hun mooie land met zijn vriendelijke en open bevolking.
We bevinden zich op de zogenaamd - militaire highway - een verbindingsweg die hoog over de Caucasus bergen verbinding geeft tussen Georgië en Rusland en andere landen. Het is een tweebaansweg die vroeger zwaar bereden werd en nu (eindelijk) rustig is geworden. Met de auto kan men dus niet via deze weg (op dit moment mei 2008) naar Rusland rijden. Per vliegtuig rechtstreeks van Georgië naar Rusland is geen probleem.
We hebben nog heel veel kilometers en ontdekkingen voor de boeg, tot nu toe zijn de wegen goed te berijden. Soms moet de chauffeur stevig op de rem gaan staan. Een koppel koeien ligt dan gezapig op het warme wegdek te herkauwen., ook deze zijn in afwachting van hun 120 kilometer lange wandeling naar Kazbeki, waar de koeien de zomer gaan doorbrengen. Wanneer de herder, zijn Kazbeekse herdershonden en de koeien zijn uitgerust, gaat de groep weer verder de bergen in, door de sneeuw , richting grazige weiden.
Ook wij gaan verder, we rijden door een schitterend groen berglandschap die meer op een palet lijkt aan geschakeerde veelkleurig groene bergen. Hier en daar wat huisjes die aangeplakt liggen tegen de wanden van de bergen. Via heel veel haarspeldbochten en nog mooier wordende uitzichten komen we uiteindelijk in het sneeuwzekere wintersportgebied van Gudauri aan. Voordat we van de witte sneeuw mogen genieten, krijgen we een voortreffelijk lunch uitgeserveerd in 1 van de vele kleine hotelletjes . Deze lunch smaakt ons meer dan voortreffelijk. We nemen afscheid van het personeel van dit hotel, stappen weer in de auto om verder te gaan. Tot in juni ligt hier vaak nog sneeuw en dus hebben we nog dikke lagen sneeuw op deze hoogte in het vooruitzicht, Gudauri is vanaf einde oktober tot eind april sneeuwzeker en de wintersportplaats voor vele nationaliteiten.
We laten Gudauri, waar inmiddels ook veel in geïnvesteerd wordt, achter ons liggen en de auto brengt ons verder omhoog naar de sneeuw. Het hoogste te bereiden punt op deze berg is bijna 3200 meter hoogte. De piek van deze Caucasus bergen ligt iets hoger dan 5600 meter. Er is veel sneeuw, lekker zonnetje, weinig wind. Ik besluit uit de auto te stappen en een wandelingetje in de sneeuw te gaan maken. Ik sta in de sneeuw in mijn poloshirt, het is helemaal niet koud, althans zo voelt het aan.
Het is rustig op de weg. Tor circa 2 jaar geleden reden hier vele zware vrachtwagens zuchtend en steunend over deze bergkam die Georgië verbindt met de Russische grens.
Wij vervolgen onze weg verder, de weg is kapot, deels is dat toen gebeurd door het zware vrachtverkeer, deels omdat de reparaties aan deze weg alleen in de maanden juli en augustus kunnen plaatsvinden, pas dan is de vorst tijdelijk uit de grond. Na de reparatie is de weg weer goed te berijden, echter snel valt op deze hoogte de vorst weer in en heeft weer zijn negatieve effecten op het pas gerepareerde wegdek.
Langzaam aan verdwijnen de sneeuwwallen en rijden we het dal tegemoet. Ook hier weer gigantische schapenkuddes die naar Kazbeki onderweg zijn. We moeten weer stoppen op deze smalle bergweg om deze kuddes voor te laten. De Georgiërs vertellen mij dat wij de - klok - hebben en zei de - tijd -, en dat is waar.
Hoe dichter we bij het dal komen, hoe stukken beter de weg is, de vorst heeft hier geen invloed op de weg. Na aangekomen te zijn in zonnig Kazbeki rijden we door naar het centrum van het plaatsje, waar vroeger kooplieden veel verdienden aan de passerende vrachtauto’s richting Rusland. Op eenzame hoogte ligt het Gergeti Trinity kerkje in de bergen op ons te wachten. We wandelen eerst nog wat rond in het dorpje waar de randen van het dorpje omringd worden door de vele besneeuwde bergen, een geweldig vreedzaam plaatsje is het hier. Er staan vele standhouders in de straat te wachten op de vele klanten van weleer, de vrachtwagens die de grens van Rusland gaan oversteken.
We besluiten richting Russische grens te rijden, daar moet en heel smalle pas zijn die uitzonderlijk mooi moet zijn. Vroeger reden de vrachtwagens door de nauwe bergspelonken, nu zijn wij er alleen. Onderweg liggen er twee circa 10 centimeter dikke pijpleiding over de rivier. Beiden zijn de gaspijpleiding die onder meer vanuit Rusland via Georgië naar en Georgië en andere landen lopen.
Ik weet van mijn bekenden dat er op circa 400 meter van de Russische grens een Georgisch Orthodox Klooster is gelegen. In dit klooster wonen enkele monniken die ik van voorheen kende. Toch moeten we de poging afbreken, er is verder geen berijdbare weg meer naar het Klooster. We keren om en rijden dezelfde weg terug alwaar we vandaan zijn gekomen.
Op ongeveer 20 kilometer voor Tbilisi ligt de plaats MTSKHETA. Ik was hier eerder en bezocht hier het nonnenklooster (erg apart dit als man te doen), het oude centrum met zijn grote kathedraal, etc.
Wat me al een tijdje is opgevallen is dat nu alle verkeersborden, die vroeger in zowel het Georgisch als het Russisch werden beschreven, nu alleen in de Georgische - en in de Latijnse taal opschriften worden gepresenteerd. Voor ons is dat wel heel makkelijk geworden. Je kunt nu eenvoudiger de weg door het land vinden.
We draaien MTSKHETA in en zien vele vernieuwen, nieuwe - en opgeknapte gebouwen, nieuw geverfde huizen. Dat was 3 tot 6 jaar geleden nog niet. Het plaatsje wordt hierdoor super interessant om te zien. Wij rijden langs de spoorlijn en na enige kilometers gereden hebben, passeren we een antiek Romeins badhuis, althans de ruines hiervan. Vlak daarbij is het restaurant die we hebben uitgezocht om te gaan dineren. Op de drukke parkeerplaats staan heel veel auto’s. Dit unieke restaurant is gelegen aan - en boven een watervalletje. Boven de waterval hangen aparte zitgroepen, gebouwd om hier zeer apart te gaan uit eten. Het is een fantastische plek en het eten smaakt als vanouds en dat is zeer goed. Rond de tafeltjes, die in hutten zijn geplaatst, klettert de waterval zich een weg naar beneden de rivier in. De zon schijnt door het bladerdak heen. Wij genieten van ons diner terwijl gezellige Georgische muziek alom klinkt ter opvrolijking van een verjaardag. Later dan verwacht rijden we terug naar ons hotel.
Vrijdag 23 mei 2008.
Vanochtend is er om 08.00 uur ons eenvoudige ontbijt Thee of oploskoffie, twee droge boterhammen met boter en jam, een ei of omelet, yoghurt, en als je er naar vraagt zelfs een glas melk. Eliza en Alexander staan precies om 09.00 uur voor ons klaar om nog meer veel moois van hun land te laten zien. Zodra we Tbilisi hebben verlaten rijden we over een pas juist gereedgekomen moderne 4 baansautoweg, richting Gori. De wegen zijn tot een bepaald punt nieuw en dus perfect, er wordt keihard gewerkt aan de verbetering van de infrastructuur.
Er wordt doorgereden, maar omdat er overal, goed zichtbaar, politie rondrijdt, houdt men zich meestal aan de snelheid. Op een gegeven moment is de nieuwe weg ten einde, er wordt verder gewerkt aan meer nieuwe autobanen, maar voor ons wordt het weer rijden op 2 baanswegen die geasfalteerd zijn. Wij rijden afwisselend door een heuvelland en ver weg kan je nog steeds de besneeuwde bergtoppen van de hoge Caucasus zien. Na circa 60 kilometer gereden te hebben komen we de stad Gori aan alwaar ik eerder geweest ben. Toen was de stad vol met oude zogenaamde Chroetsjof flats (slechte kwaliteit en eentonig van opzet), nu zijn die gebouwen in diverse kleuren geverfd en zijn de balkonnen van vrolijke kleuren voorzien. Gori is de plaats waar het enige Russische stijl museum nog te vinden is. Gori is de stad waar Stalin zijn geboortehuis en zijn trein te vinden zijn. Ik had het al eens eerder gezien.
Iets verder staat zijn standbeeld en veel interessanter voor mij het machtig fort die op een heuvel staat, met daarom heen talloze Georgische vlaggen.
Wij zijn op weg naar de grottenstad UPLISTSTIKH, gelegen op zo’n 10 kilometer buiten Gori. Door kleine dorpen rijden we langs de rivier aan de ene kant en andere kant ligt het spoor. We zien dat de verschillende dorpjes andere kleuren deuren en schuttingen hebben. In het ene dorpje is dat geel, in een andere blauw, weer in een ander dorpjes is het een combinatie tussen verschillende kleuren. Een leuk en verfrissend gezicht. Nadat we diverse dorpjes achter ons hebben gelaten steken we met de auto een zeer smalle brug over en komen uiteindelijk in de grottenstad aan. In de zachte rotsen hebben hier circa 20.000 mensen geleefd en gewoond. Deze nederzetting is gebouwd vanaf de 17 e eeuw voor Christus en later steeds aangepast. In deze holen, door mensenhanden gemaakt, waren bakkerijen, wijnverwerking en opslag, groenopslag, een apotheek, 2 theaters en een Koningshof, compleet met zetel die ook uitgehouwen is in steen. Helaas komen er tot nu weinig toeristen, slecht schoolreisjes en kleine groepen aan toeristen, komen hier op bezoek. Dus indien u het nog in zijn oorspronkelijke setting wil zien, zonder dat het platgetreden wordt door grote groepen van bezoekers, zou U er nu heen moeten gaan. Van tijd tot tijd worden hier oude spelen en festivals gehouden. Dat moet een feest voor het oog en de oren zijn.
Na een tijdje rondgewandeld te hebben (dus goede wandelschoenen meenemen), verlaten we deze Grottenstad via een geheime tunnel die pas onlangs gevonden is. Wie weet is er nog veel meer te vinden. De toekomst zal het leren.
Wij rijden terug richting Gori. Iets buiten Gori is een geweldig houten restaurant met de naam Venice, die grotendeels van hout is gemaakt en boven een kristalheldere vijver lijkt te hangen. Weer is de lunch meer dan smakelijk een weer zeer uitgebreid. Er wordt de tijd genomen hiervoor. Het lijkt er op dat Georgiërs overal de tijd voor nemen. Eigenlijk zouden we moeten opschieten want we hebben best nog wel heel wat kilometers voor de wielen. Ons einddoel voor vandaag is de spa stad Borjomi alwaar uit bronnen geneeskrachtig - en warm ijzerhoudend water uit de grond komt, die door vele mensen als geneeskrachtig wordt ervaren.
De zon schijnt weer uitbundig. De begroeiing in de velden en langs de wegen is Mediterraan en ik moet me regelmatig insmeren tegen zonnebrand. We rijden over de grote weg die snel te berijden is en slaan op een zeker moment af richting Borjomi. Het wordt nu weer wat bergachtig, echter de bergen zijn niet zo hoog als de Hoge Caucasus bergen. We rijden door een kleurrijke natuur voorzien van allerlei kleurenschakeringen. Borjomi is voor praktisch alle Georgiërs een begrip. Zoals wij Spa water hebben, kennen de Georgiërs (en andere landen) Borjomi als leverancier van flessen water. We komen in Borjomi aan. In de straten langs de snel stromende rivier, staan allerlei verkoop stalletjes opgesteld waar men ondermeer lege - en doorzichtige 5 liter watercontainers kan kopen. Menigeen doen dat dan ook en vult men de containers met geneeskrachtig water. Borjomi doet me denken aan het Tsjechische Karlovivari, maar dan een stuk rustiger. Het grootste verschil tussen de ene en de andere plaats is dat Borjomi in een subtropisch klimaat is gelegen en dat kan je van die andere plaats niet zeggen. Borjomi kent meer dan interessante en veel kleurige gebouwen. In de diverse parken staan overal bankjes waarop ondermeer oude mensen gezellig zitten te keuvelen, te kaarten, te eten en te drinken en vooral te genieten. Borjomi is een aanrader, U moet het echt gezien hebben om er over mee te kunnen praten. Het is weer diner tijd. We eten in een houten restaurant die zijdelings over een snelstromende rivier is gebouwd. Het eten is weer heerlijk en zeer uitgebreid. U zult in Georgië beslist niet omkomen van de honger en de dorst en dat voor een wel heel schappelijk prijs.
We vertrekken om 19.00 uur uit Borjomi. Na een tijdje rijden we een stadje binnen waar men houten meubelen (bedden) en hangmatten maakt en langs de weg verkoopt. Voor de prijs hoeft u het niet te laten om zo’n veelkleurige hangmat te kopen. Rond 22.00 uur komen we weer bij ons hotel aan. Het was het dagje wel met veel ervaringen en met, ook voor mij, veel nieuwe dingen die ik voorheen nooit gezien had.
Zaterdag 24/05/2008 - regio KAGETHI deel 2.
In mijn tweede verslag van deze reis gaan we verder in het land in.
Ik hoop dat ik U veel leesplezier gegeven heb.
Met vriendelijke groet
Fred Vorstenbosch
EEN LAND VOL VAN LEGENDES EN MYTHEN.
Mei 2008.
21/5/08
Om 10.40 vertrek de Boeing van Georgian Airlines voor een directe vlucht, dus zonder overstappen, vanaf Schiphol naar de hoofdstad van Georgië, gelegen in de Caucasus, te weten Tbilisi.
Om maar extra informatie te geven over dit schitterende land, wist U dat:
1 Georgië verteld, dat van oudsher Europa in Georgië is begonnen.
2 Dat in Georgië de oudste sporen te vinden zijn van de eerste Europese beschaving.
3 Dat de eerste Christenen in Europa zich eerst in Georgië vestigden.
4 Dat Georgië de hoogste bergen van Europa heeft, ja zelfs hoger dan in Zwitserland en dat ze boven de 5642 meter hoog zijn.
5 Dat de hoofdstad van Georgië, Tbilisi, gelegen is op de kruising tussen Azië en Europa.
6 Dat U heel Europa in een klein land zoals Georgië is, hier kunt vinden.
7 Dat in Georgië de eerste wijn ooit werd geproduceerd.
8 Dat Georgië geschikt is voor zowel zomer en wintervakanties en het hele jaar door.
9 Dat U in Georgië kunt ontdekken, beleven, genieten en nog veel meer met hun zeer gastvrije bevolking en dat de toerist gezien wordt als een geschenk van GOD.
Naar dit land ben ik dus weer onderweg. Het wordt voor mij inmiddels de 6 e maal dat ik hier geweest ben.
Na een vlucht van circa 4,5 uur komen we aan op het nieuwe vliegveld van Tbilisi. Alles ziet er gelikt uit, zeker wanneer men dat vergelijkt met het oude vliegveld waar ik reeds 5 x ben op geland. Tegenover het vliegveld ligt, ook nieuw aangelegd, het moderne treinstation. De trein brengt je in luttele minuten van het vliegveld naar Tbilisi. In de stationshal is een modern winkelcentrum. Wat is er veel veranderd sinds ik voor de laatste maal in Georgië (november 2003) geweest ben. Er is en er wordt keihard gewerkt aan de infrastructuur. Oude gebouwen zijn kleurrijk geworden en opgeknapt. Georgië moet ook het vakantieland worden voor Westerse toeristen. De toeristen die hier komen zijn voornamelijk uit Estland, Letland, Litouwen, Duitsland, Engeland, Amerika, uit Israël en anderen bezoekers zoals uit Nederland.
De zon schijnt uitbundig en het is lekker warm.
Mako (haar officiële naam is Manana) komt ons ophalen, ze werkt voor het Ministerie van Economische Ontwikkeling, afdeling Toerisme. Ze heeft de taak ons verder, gedurende ons verblijf, te gaan assisteren en helpen.
De werkzaamheden bij de paspoortcontrole, die vroeger nog wel eens stroef liepen, zijn gemoderniseerd en gecomputeriseerd, welke de afhandeling gemakkelijker en sneller maakt. Mako vangt ons op en direct daarna worden we naar de Mercedes gebracht waar onze, overigens keurige, chauffeur ons ook verwelkomt.
We worden naar het eenvoudige hotel Europa gebracht, dat ergens wat verder weg in een buitenwijk van de miljoenen stad is gelegen. Overal rijden gele bussen. Velen daarvan zijn een paar jaar geleden al geschonken door de Nederlandse firma’s Connexxion en de HTM. Ook rijden er kleinere gele bussen rond, echter die zijn zelf aangeschaft. Niet ver van ons hotel ligt een bus opstapplaats.
Het hotel is oubollig, die op internet veel aan service aanbiedt, echter dat niet echt levert. De kamers zijn ouderwets ingericht, sommige hebben een zitbad en anderen een jacuzzi. Maar wat geeft het, de kamers zijn schoon, de lakens en handdoeken worden elke dag verschoont, het ontbijt is simpel, echter ik klaag niet over het eten in Georgië. De middagmaaltijden zijn meer dan uitbundig en het diner overtreft dat.
Wij slapen dus (dit in verband met de kosten) in dit eenvoudige hotel, echter er zijn ook meerdere zeer moderne 4 en 5 sterren hotel in Tbilisi. Georgië heeft veel te bieden aan investeerders en zakenmensen. Er worden nieuwe, zeer moderne flats en huizen, gebouwd en te koop aangeboden, voor elk wat wils. Er staan voor 2008 en 2009 enkele nieuwe 5 sterrenhotel te bouwen in de planning. En zo ontwikkeld Georgië zich in een razend snel tempo.
Alles wordt er aangedaan om het toerisme op een hoog plan te brengen en wij helpen hun hiermee.
Het verwonderd me, dat er zo vele moderne auto’s rondrijden, de oudjes zijn bijna helemaal uit het straatbeeld verdwenen. In het binnenland zal je de oudjes nog wel eens aantreffen. Georgië is hard van plan, en men werkt er keihard aan, om een modern land te worden.
In - en buiten de stad worden vele - nieuwe (hoge en lage ) gebouwen opgeleverd en nieuwe gebouwd. De stad is aan het groeien in kwantiteit als is kwaliteit. Het oude centrum wordt behouden en opgeknapt.
Om 20.00 uur worden we door het Ministerie van Toerisme van ons hotel afgehaald voor een Georgische diner. Een heel smakelijk diner. Bij de ingang van het restaurant worden we verzocht even te wachten,. Het is verkiezingsdag in Georgië en daardoor is het heel erg druk in de vele restaurants zowel in en buiten de stad. Het lijkt er op dat uit eten gaan een nationaal gebruik is. Na enige tijd wachten krijgen we een tafel bij het raam met uitzicht op de straat. Er worden vele spijzen besteld en je denkt, dat kan ik niet allemaal opeten. Dat er veel spijzen worden besteld betekend dan ook niet dat jij dat allemaal zelf en alleen moet opeten. De bestelling is voor alle tafelgenoten en die prikken allemaal vanaf de vele schalen en schaaltjes , lekker hun eigen vorkje mee. Typisch voor het uit eten is, dat men hiervoor ruim de tijd neemt en daarbij ook zeer lekkere wijnen bij drinkt.
Gedurende het diner krijgen we informatie hoe ons verblijf er uit gaat zien en over het seminar toerisme dat wij gaan geven gedacht wordt.
Gedurende ons seminar toerisme, dat later gedurende ons bezoek is, komen vertegenwoordigers van de tour operators, mensen van het Ministerie van Toerisme, studenten van diverse universiteiten die te maken hebben met toerisme, etc.
Rond 22.00 uur zijn we weer terug in ons hotel. Het is nu nog te vroeg om naar onze kamers en naar bed te gaan. Buiten is het nog aangenaam warm en we besluiten om nog even op het terras te gaan zitten. Plotseling krijg ik nog, zomaar uit het niets komend, bezoek van een kennis (Irina) , die ik inmiddels meer dan 6 jaar geleden ontmoet heb in Georgië. We kletsen heel wat af en voordat we in de gaten hebben is het 00.00 uur en dus tijd om te gaan slapen.
Dinsdag 22/5/08.
Al rond 05.00 uur in de ochtend is het al licht en omdat ik geen overgordijnen in mijn kamer heb die ik kan sluiten, zodat het wat donkerder is in mijn kamer, is het ook licht in mijn kamer. Ik heb geen zin om op te staan en blijf tot half acht liggen. Ik neem een bad en daarna daal af naar het restaurant van het hotel. In het restaurant is het nog donker, ik ga weer terug naar mijn kamer en zie dat achter de receptie de receptionist op een leren bank ligt te slapen. Die heeft zeker nachtdienst gehad. Om 8 uur probeer ik het nog weer een keer om te kijken of inmiddels het restaurant geopend is en ik heb geluk, er is iemand aanwezig. Ze wijst er vriendelijk op dat het ontbijt pas vanaf 09.00 uur wordt neergezet dat in plaats van het door Mako opgegeven tijd van acht uur. Wij blijven in het restaurant, we gaan zitten en langzaam maar zeker wordt er stuk voor stuk ons een ontbijt gemaakt en rond 09,15 uur zijn we klaar met ons ontbijt. Onze reisleidster Eliza, die ik ken van een vorige reis in Georgië en mij derhalve enthousiast mij kust ter begroeting, staat samen met onze geweldige chauffeur reeds vanaf precies 09.00 uur voor ons klaar. Vandaag gaan we een rit van ongeveer 300 kilometer maken over de militaire highway tot aan de Russische grens ( 7 kilometer voor deze grens kunnen we niet verder) over de hoogste sneeuwzekere bergen van Europa, de Caucasus.
Wij rijden Tbilisi uit en zijn dus onderweg. Na ongeveer 50 kilometer uit de stad gereden te hebben over goede 2 baanswegen, langzaam aan stijgende wegen en prachtige uitzichten, geiten, koeien en schapen op de wegen die in grote getallen onderweg zijn naar over de bergen sappige en grazige weiden, komen we bij het Ananure fort aan . Dit fort is gelegen op een soort van kleine landtong direct aan het mooie groene water van een stuwmeer. In dit fort zijn verschillende kerken en kerkjes. De grootste kerk is te bezichtigen. Helaas moesten wij ook constateren en horen, dat toen Georgië onder Russische invloed stond, dat toen simpelweg de kostbare fresco’s, door middel van witkalk overgeverfd zijn. De oorspronkelijke iconen zijn ook niet meer aanwezig en deze zijn nagemaakt en een paar hangen weer in deze kerk.
De zon schijnt uitbundig, het is warm, je kunt je beter insmeren met zonnecrème om niet te verbranden. Buiten het fort zitten een paar oude dametjes veelkleurige sokken te breien met het doel om deze aan de toeristen te verkopen. Ook verkopen ze ondermeer namaak icoontjes, fruit, snoep en wat er nog meer te vinden is in hun stalletjes. Na wat rond gelopen hebben, vraagt David, onze chauffeur , of we weer willen instappen om verder te rijden. Hij en Eliza willen ons nog veel meer laten zien van hun mooie land met zijn vriendelijke en open bevolking.
We bevinden zich op de zogenaamd - militaire highway - een verbindingsweg die hoog over de Caucasus bergen verbinding geeft tussen Georgië en Rusland en andere landen. Het is een tweebaansweg die vroeger zwaar bereden werd en nu (eindelijk) rustig is geworden. Met de auto kan men dus niet via deze weg (op dit moment mei 2008) naar Rusland rijden. Per vliegtuig rechtstreeks van Georgië naar Rusland is geen probleem.
We hebben nog heel veel kilometers en ontdekkingen voor de boeg, tot nu toe zijn de wegen goed te berijden. Soms moet de chauffeur stevig op de rem gaan staan. Een koppel koeien ligt dan gezapig op het warme wegdek te herkauwen., ook deze zijn in afwachting van hun 120 kilometer lange wandeling naar Kazbeki, waar de koeien de zomer gaan doorbrengen. Wanneer de herder, zijn Kazbeekse herdershonden en de koeien zijn uitgerust, gaat de groep weer verder de bergen in, door de sneeuw , richting grazige weiden.
Ook wij gaan verder, we rijden door een schitterend groen berglandschap die meer op een palet lijkt aan geschakeerde veelkleurig groene bergen. Hier en daar wat huisjes die aangeplakt liggen tegen de wanden van de bergen. Via heel veel haarspeldbochten en nog mooier wordende uitzichten komen we uiteindelijk in het sneeuwzekere wintersportgebied van Gudauri aan. Voordat we van de witte sneeuw mogen genieten, krijgen we een voortreffelijk lunch uitgeserveerd in 1 van de vele kleine hotelletjes . Deze lunch smaakt ons meer dan voortreffelijk. We nemen afscheid van het personeel van dit hotel, stappen weer in de auto om verder te gaan. Tot in juni ligt hier vaak nog sneeuw en dus hebben we nog dikke lagen sneeuw op deze hoogte in het vooruitzicht, Gudauri is vanaf einde oktober tot eind april sneeuwzeker en de wintersportplaats voor vele nationaliteiten.
We laten Gudauri, waar inmiddels ook veel in geïnvesteerd wordt, achter ons liggen en de auto brengt ons verder omhoog naar de sneeuw. Het hoogste te bereiden punt op deze berg is bijna 3200 meter hoogte. De piek van deze Caucasus bergen ligt iets hoger dan 5600 meter. Er is veel sneeuw, lekker zonnetje, weinig wind. Ik besluit uit de auto te stappen en een wandelingetje in de sneeuw te gaan maken. Ik sta in de sneeuw in mijn poloshirt, het is helemaal niet koud, althans zo voelt het aan.
Het is rustig op de weg. Tor circa 2 jaar geleden reden hier vele zware vrachtwagens zuchtend en steunend over deze bergkam die Georgië verbindt met de Russische grens.
Wij vervolgen onze weg verder, de weg is kapot, deels is dat toen gebeurd door het zware vrachtverkeer, deels omdat de reparaties aan deze weg alleen in de maanden juli en augustus kunnen plaatsvinden, pas dan is de vorst tijdelijk uit de grond. Na de reparatie is de weg weer goed te berijden, echter snel valt op deze hoogte de vorst weer in en heeft weer zijn negatieve effecten op het pas gerepareerde wegdek.
Langzaam aan verdwijnen de sneeuwwallen en rijden we het dal tegemoet. Ook hier weer gigantische schapenkuddes die naar Kazbeki onderweg zijn. We moeten weer stoppen op deze smalle bergweg om deze kuddes voor te laten. De Georgiërs vertellen mij dat wij de - klok - hebben en zei de - tijd -, en dat is waar.
Hoe dichter we bij het dal komen, hoe stukken beter de weg is, de vorst heeft hier geen invloed op de weg. Na aangekomen te zijn in zonnig Kazbeki rijden we door naar het centrum van het plaatsje, waar vroeger kooplieden veel verdienden aan de passerende vrachtauto’s richting Rusland. Op eenzame hoogte ligt het Gergeti Trinity kerkje in de bergen op ons te wachten. We wandelen eerst nog wat rond in het dorpje waar de randen van het dorpje omringd worden door de vele besneeuwde bergen, een geweldig vreedzaam plaatsje is het hier. Er staan vele standhouders in de straat te wachten op de vele klanten van weleer, de vrachtwagens die de grens van Rusland gaan oversteken.
We besluiten richting Russische grens te rijden, daar moet en heel smalle pas zijn die uitzonderlijk mooi moet zijn. Vroeger reden de vrachtwagens door de nauwe bergspelonken, nu zijn wij er alleen. Onderweg liggen er twee circa 10 centimeter dikke pijpleiding over de rivier. Beiden zijn de gaspijpleiding die onder meer vanuit Rusland via Georgië naar en Georgië en andere landen lopen.
Ik weet van mijn bekenden dat er op circa 400 meter van de Russische grens een Georgisch Orthodox Klooster is gelegen. In dit klooster wonen enkele monniken die ik van voorheen kende. Toch moeten we de poging afbreken, er is verder geen berijdbare weg meer naar het Klooster. We keren om en rijden dezelfde weg terug alwaar we vandaan zijn gekomen.
Op ongeveer 20 kilometer voor Tbilisi ligt de plaats MTSKHETA. Ik was hier eerder en bezocht hier het nonnenklooster (erg apart dit als man te doen), het oude centrum met zijn grote kathedraal, etc.
Wat me al een tijdje is opgevallen is dat nu alle verkeersborden, die vroeger in zowel het Georgisch als het Russisch werden beschreven, nu alleen in de Georgische - en in de Latijnse taal opschriften worden gepresenteerd. Voor ons is dat wel heel makkelijk geworden. Je kunt nu eenvoudiger de weg door het land vinden.
We draaien MTSKHETA in en zien vele vernieuwen, nieuwe - en opgeknapte gebouwen, nieuw geverfde huizen. Dat was 3 tot 6 jaar geleden nog niet. Het plaatsje wordt hierdoor super interessant om te zien. Wij rijden langs de spoorlijn en na enige kilometers gereden hebben, passeren we een antiek Romeins badhuis, althans de ruines hiervan. Vlak daarbij is het restaurant die we hebben uitgezocht om te gaan dineren. Op de drukke parkeerplaats staan heel veel auto’s. Dit unieke restaurant is gelegen aan - en boven een watervalletje. Boven de waterval hangen aparte zitgroepen, gebouwd om hier zeer apart te gaan uit eten. Het is een fantastische plek en het eten smaakt als vanouds en dat is zeer goed. Rond de tafeltjes, die in hutten zijn geplaatst, klettert de waterval zich een weg naar beneden de rivier in. De zon schijnt door het bladerdak heen. Wij genieten van ons diner terwijl gezellige Georgische muziek alom klinkt ter opvrolijking van een verjaardag. Later dan verwacht rijden we terug naar ons hotel.
Vrijdag 23 mei 2008.
Vanochtend is er om 08.00 uur ons eenvoudige ontbijt Thee of oploskoffie, twee droge boterhammen met boter en jam, een ei of omelet, yoghurt, en als je er naar vraagt zelfs een glas melk. Eliza en Alexander staan precies om 09.00 uur voor ons klaar om nog meer veel moois van hun land te laten zien. Zodra we Tbilisi hebben verlaten rijden we over een pas juist gereedgekomen moderne 4 baansautoweg, richting Gori. De wegen zijn tot een bepaald punt nieuw en dus perfect, er wordt keihard gewerkt aan de verbetering van de infrastructuur.
Er wordt doorgereden, maar omdat er overal, goed zichtbaar, politie rondrijdt, houdt men zich meestal aan de snelheid. Op een gegeven moment is de nieuwe weg ten einde, er wordt verder gewerkt aan meer nieuwe autobanen, maar voor ons wordt het weer rijden op 2 baanswegen die geasfalteerd zijn. Wij rijden afwisselend door een heuvelland en ver weg kan je nog steeds de besneeuwde bergtoppen van de hoge Caucasus zien. Na circa 60 kilometer gereden te hebben komen we de stad Gori aan alwaar ik eerder geweest ben. Toen was de stad vol met oude zogenaamde Chroetsjof flats (slechte kwaliteit en eentonig van opzet), nu zijn die gebouwen in diverse kleuren geverfd en zijn de balkonnen van vrolijke kleuren voorzien. Gori is de plaats waar het enige Russische stijl museum nog te vinden is. Gori is de stad waar Stalin zijn geboortehuis en zijn trein te vinden zijn. Ik had het al eens eerder gezien.
Iets verder staat zijn standbeeld en veel interessanter voor mij het machtig fort die op een heuvel staat, met daarom heen talloze Georgische vlaggen.
Wij zijn op weg naar de grottenstad UPLISTSTIKH, gelegen op zo’n 10 kilometer buiten Gori. Door kleine dorpen rijden we langs de rivier aan de ene kant en andere kant ligt het spoor. We zien dat de verschillende dorpjes andere kleuren deuren en schuttingen hebben. In het ene dorpje is dat geel, in een andere blauw, weer in een ander dorpjes is het een combinatie tussen verschillende kleuren. Een leuk en verfrissend gezicht. Nadat we diverse dorpjes achter ons hebben gelaten steken we met de auto een zeer smalle brug over en komen uiteindelijk in de grottenstad aan. In de zachte rotsen hebben hier circa 20.000 mensen geleefd en gewoond. Deze nederzetting is gebouwd vanaf de 17 e eeuw voor Christus en later steeds aangepast. In deze holen, door mensenhanden gemaakt, waren bakkerijen, wijnverwerking en opslag, groenopslag, een apotheek, 2 theaters en een Koningshof, compleet met zetel die ook uitgehouwen is in steen. Helaas komen er tot nu weinig toeristen, slecht schoolreisjes en kleine groepen aan toeristen, komen hier op bezoek. Dus indien u het nog in zijn oorspronkelijke setting wil zien, zonder dat het platgetreden wordt door grote groepen van bezoekers, zou U er nu heen moeten gaan. Van tijd tot tijd worden hier oude spelen en festivals gehouden. Dat moet een feest voor het oog en de oren zijn.
Na een tijdje rondgewandeld te hebben (dus goede wandelschoenen meenemen), verlaten we deze Grottenstad via een geheime tunnel die pas onlangs gevonden is. Wie weet is er nog veel meer te vinden. De toekomst zal het leren.
Wij rijden terug richting Gori. Iets buiten Gori is een geweldig houten restaurant met de naam Venice, die grotendeels van hout is gemaakt en boven een kristalheldere vijver lijkt te hangen. Weer is de lunch meer dan smakelijk een weer zeer uitgebreid. Er wordt de tijd genomen hiervoor. Het lijkt er op dat Georgiërs overal de tijd voor nemen. Eigenlijk zouden we moeten opschieten want we hebben best nog wel heel wat kilometers voor de wielen. Ons einddoel voor vandaag is de spa stad Borjomi alwaar uit bronnen geneeskrachtig - en warm ijzerhoudend water uit de grond komt, die door vele mensen als geneeskrachtig wordt ervaren.
De zon schijnt weer uitbundig. De begroeiing in de velden en langs de wegen is Mediterraan en ik moet me regelmatig insmeren tegen zonnebrand. We rijden over de grote weg die snel te berijden is en slaan op een zeker moment af richting Borjomi. Het wordt nu weer wat bergachtig, echter de bergen zijn niet zo hoog als de Hoge Caucasus bergen. We rijden door een kleurrijke natuur voorzien van allerlei kleurenschakeringen. Borjomi is voor praktisch alle Georgiërs een begrip. Zoals wij Spa water hebben, kennen de Georgiërs (en andere landen) Borjomi als leverancier van flessen water. We komen in Borjomi aan. In de straten langs de snel stromende rivier, staan allerlei verkoop stalletjes opgesteld waar men ondermeer lege - en doorzichtige 5 liter watercontainers kan kopen. Menigeen doen dat dan ook en vult men de containers met geneeskrachtig water. Borjomi doet me denken aan het Tsjechische Karlovivari, maar dan een stuk rustiger. Het grootste verschil tussen de ene en de andere plaats is dat Borjomi in een subtropisch klimaat is gelegen en dat kan je van die andere plaats niet zeggen. Borjomi kent meer dan interessante en veel kleurige gebouwen. In de diverse parken staan overal bankjes waarop ondermeer oude mensen gezellig zitten te keuvelen, te kaarten, te eten en te drinken en vooral te genieten. Borjomi is een aanrader, U moet het echt gezien hebben om er over mee te kunnen praten. Het is weer diner tijd. We eten in een houten restaurant die zijdelings over een snelstromende rivier is gebouwd. Het eten is weer heerlijk en zeer uitgebreid. U zult in Georgië beslist niet omkomen van de honger en de dorst en dat voor een wel heel schappelijk prijs.
We vertrekken om 19.00 uur uit Borjomi. Na een tijdje rijden we een stadje binnen waar men houten meubelen (bedden) en hangmatten maakt en langs de weg verkoopt. Voor de prijs hoeft u het niet te laten om zo’n veelkleurige hangmat te kopen. Rond 22.00 uur komen we weer bij ons hotel aan. Het was het dagje wel met veel ervaringen en met, ook voor mij, veel nieuwe dingen die ik voorheen nooit gezien had.
Zaterdag 24/05/2008 - regio KAGETHI deel 2.
In mijn tweede verslag van deze reis gaan we verder in het land in.
Ik hoop dat ik U veel leesplezier gegeven heb.
Met vriendelijke groet
Fred Vorstenbosch
Abonneren op:
Posts (Atom)
.jpg)